...Dende que saio coa pálida dama
ando máis morto ca vivo,
pero durmir o soño eterno na súa cama
peréceme excesivo,
e, iso que nunca renunciei a buscar,
nuns labios abertos,
din que hai beixos de esos que, chos dan,
e resucitan a un morto.
E, se á miña tumba, vos acercades de visita,
o día do meu aniversario,
E non vos atendo, esperádeme na saliña,
ata que volva do baño.
¿A quen lle pode importar,
despois de morto, que un teña os seus vicios...?
o día do xuízo final
pode que Deus sexa meu avogado de oficio...
(Tradución ao galego de: Cruz Martínez)
Sem comentários:
Enviar um comentário