Gioconda Belli

"Boca de

muller"

Cando unha muller abre a boca
a súa lingua empéñase en lamber a dureza;
pode ser a dureza da vida,
a dureza da dor cos seus dentes esmaltados e perfectos.
A dureza do tempo que desaparece.
Ou pode ser que a súa boca se abra
para lamber, coma loba cálida e protectora,
a cara dos seus fillos,
ou o sexo do home ata derretelo
e enxaugalo de sal,
ata limpalo do seu ímpeto
e deixalo palpitante e lánguido entre os dentes.

Cando unha muller abre a boca
a súa lingua quere dicir outra linguaxe,
nomear outros nomes,
poñer saliva entre as portas
que se abren dunha alma a outra.
Limar. Limpar. Lamber.
Tantas cousas, tanto intento, tanto do perdido,
existe na boca aberta dunha muller.

Gioconda Belli (Nicaragua. 1948)

(Versión ao galego de Begoña Miguélez)