Leda e o cisne

O Zeus grego, casado con Hera, promiscuo como era, busca formas para a súa infidelidade, unha delas é disfrazándose de cisne para así seducir a Leda, que non pode poñer resistencia as artes do Zeus da lascivia.

Se falamos da representación que se lle dou a este mito ó longo da historia os gregos, os seus creadores, fixeron esculturas e pinturas onde se ve que Leda non se da resistido, pero tampouco é culpable. Non é ata a chegada do cristianismo cando se comeza a culpar a Leda, sendo representada de xeito relaxado e como aparvada, como se merecera en castigo a futura preñez. Atopei unha cerámica grega que representa o motivo, nós preferimos ésta.

Traio tamén un poema de Yeats con ese título: "Leda e o cisne" que traducín libremente a partires de varias versións castelás e portuguesas. Agardo a disfrutedes.

Abilio.

Súpeto golpe e as grandes ás aínda rebolen
sobre a femia que treme, a caricia na coxa
das palmas escuras, a caluga presa do bico;
o peito inerme é xa o seu peito.

¿Cómo os dedos en tremor poderían afastar de si
á divindade enxoita en plumas desas súas coxas entreabertas?
¿E cómo pode o corpo enfronte dese tan branco arroubo
non sentir na cima do peito o latexo alleo?

Estremece o corpo todo e enxendra
o muro derrubado, o teito, a torre en lapas,
morto Agamenón.

Baixo o trance suxeita polo sangue etéreo do aire
¿recibiría a rapaza algo de ciencia do poder dese bico
aberto na distancia?

W. B. Yeats.

A torre