O abrollar
doces despistes dos que temos feito aquelas xuntanzas
e como un paxaro inquedo unha espera
nesa póla pronta e feble.
Deste xeito rimos.
E no chan unha serpe de cores vivas
desta sorte se dirixe sendo trenza de soños.
Nin seca, nin pausas,
que non te merezan.
Sem comentários:
Enviar um comentário