domingo, novembro 20, 2005

rosanegra



O home coma kamikaze das ideas
Suprímese a si mesmo cada mañá do ser
Xa non ten acougo a verba que dou vida
A esencia da noite dos tempos
A inutilidade dos membros faise feito
Coa esterilidade do poder
E xa non existen mais ca números primos
Detrás dunha pantalla dun ordenador calquera
O home é a prolongación dun futuro efémero
Mais a quen lle importa a verdade
Se o único real é foder ao irmán
Con aleivosía e disimulo enfermizo


Sem comentários: