sábado, novembro 19, 2005

Lembrando a Xosé Carlos O'Framinor

EU SON ECO

Eu son eco
do eco das estrelas dos teus ollos,
cuspindo a miña boca seus poemas,
pois quéimanlle de cote nos seus beizos.
Eu son eco
do eco barulleiro, e silandeiro,
onde as estrelas, lumes, reverberan
tanxendo as loiras cordas dos cabelos:
estáticas fervenzas penduradas
no azul do íris dos teus ollos.

Eu son eco das túas verbas,
maruxía amante do Nordés que sae do peito.
Agárdote, estragado,
coa buguina arrepañando belas bolboretas,
sorrisos de "madona" misteriosa
e voo da neve dos teus dedos.

Eu son eco
e música de esferas
no ceo escintilante, de turquesa,
e dos degoiros tolos do meu peito.

Poema do libro " Faiscas e Folerpas"

Sem comentários: