Aquí nos basta abrir de par en par
a folgada camisa
e sentir na pel pura
a intimidade do aire.
A sincera caricia do vivir
esgaza a súa casca
e taxa moi polo alto
a valía dun pétalo.
Vede: ensánchase o arraigamento
na terra temperán, onde xermola
este apertado tallo
de malogrado xullo.
Arrastra o ávrego os seus esponsais.
A súa mendicante dote.
É neste instante
cando tendes a túa man aberta
para ofrecer o corazón benigno,
alleo a tanta blasfemia e amargura,
limpo de culpabilidade,
sen pedir nada a cambio.
Telmo Fiz
Sem comentários:
Enviar um comentário