Peregrina acha,
heraldo das alturas,
no teu extravío
vai o meu canto.
¿Febra de qué puntada?
¿Gume de qué puñal,
por que man empuñada
estremecida no aire?
Ao teu livián antollo
asemellase a dor,
Raspuñando esa corda pasaxeira
do fraternal vivir,
a sostida ledicia do seu voo.
Guíndame tamén á vaiche boa,
ao teu cimeiro fuxir, á boa do vento.
Compasivo tétano, raspa
de marabilla e espanto,
tenme da túa sombra tutelar
sostenme na absoluta indecisión
dun non sei onde ir, dun non sei para cando.
Telmo Fiz
Sem comentários:
Enviar um comentário