Conxuro da queimada

Mouchos, curuxas, sapos e bruxas.
Demos,trasgos e diaños,
espíritos das neboadas veigas.
Corvos, píntegas e meigas.
Feitizos das menciñeiras.
Podres cañotas furadas,
fogar dos vermes e alimañas.
Lume das Santas Compañas, mal de ollo,
negros meigallos, cheiro de mortos, tronos e raios.
Ouveo do can, pregón da morte.
Fociño do sátiro e pé de coello.
Pecadora lingua da mala muller casada cun home vello.
Averno de Satán e belcebú.
Lume dos cadáveres ardentes,
corpos mutilados dos indecentes,
peidos dos infernais cus, muxida da mar embravecida.
Barriga inútil da muller solteira,
falar dos gatos que andan á xaneira,
guedella porca da cabra mal parida.
Con este fol levantarei as chamas deste lume
que asemellan as do inferno,
e fuxirán as bruxas a cabalo das súas vasoiras,
índose bañar na praia das areas gordas.
¡Oíde, Oíde! os ruxidos que dan
as que non poden deixar de queimarse no augardente,
quedando así purificadas.
E cando esta beberaxe baixe polas nosas gorxas,
quedaremos libres dos males da nosa alma
e de todo embruxamento.
Forzas do ar, terra, mar e lume, a vós fago esta chamada:
se é verdade que tedes máis poder ca humana xente,
eiquí e agora, facede cos espíritos
dos amigos que están fora,
participen con nós desta Queimada.