Oda ao lume

Descabelado lume,
(...)
estrela de ouro,
ladrón de leña,
calado bandoleiro,
cocedor de cebolas,
célebre pícaro das chispiñas,
can danado dun millón de dentes,
óeme,
(...)
Arde o teu nome,
dá gusto
dicir lume,
é mellor
que dicir pedra,
ou fariña.
As palabras son mortas
xunto ao teu raio marelo,
xunto á túa cola vermella,
xunto ás túas crinas de luz amaranto,
son frías as palabras.
Dise lume,
lume, lume, lume,
e acéndese
algo na boca:
é a túa froita que queima
é o teu loureiro que arde.

Pablo Neruda
(versión ao galego de Alfonso Láuzara)