Como quen regresa, exhausto, dos lugares
onde se ergue a felicidade,
como quen levanta os ollos da páxina
e ensimesmado busca no xardín
as mesmas palabras coas que poder
entenderse,
................... así regreso
polo camiño de albariños,
unha calorosa tarde de verán,
en pantalón curto e suorento,
co temor de chegar tarde a este poema.
Rafael Viñó
Sem comentários:
Enviar um comentário