A derradeira máquina do tempo
trouxo estraños seres
fillos da palabra esquecida
que non herdaron do berce
arrolos de aloumiño
e fan acopio do prestado
nunha sincrética snob-top
arelada singradura cara o vértigo
para confluír nos vértices
da familiar diglosia de atopías
en cuartos compartidos.
trouxo estraños seres
fillos da palabra esquecida
que non herdaron do berce
arrolos de aloumiño
e fan acopio do prestado
nunha sincrética snob-top
arelada singradura cara o vértigo
para confluír nos vértices
da familiar diglosia de atopías
en cuartos compartidos.
Luís Viñas
Sem comentários:
Enviar um comentário