Se eu a Cuba lle cantara,
se lle cantara unha canción
tería que ser un son,
un son revolucionario,
pé con pé, man con man,
corazón a corazón,
corazón a corazón.
Pé con pé, man con man,
coma se lle fala a un irmán.
Se me queres, aquí estou,
qué máis che podo ofrecer,
senón continuar o teu exemplo,
comandante compañeiro,
viva a túa revolución.
Se queres coñecer a Martí e a Fidel
a Cuba, a Cuba, a Cuba irei,
se queres coñecer os camiños do Che,
a Cuba, a Cuba, a Cuba irei,
se queres tomar ron pero sen Coca Cola,
a Cuba, a Cuba, a Cuba irei,
se queres traballar á cana de azucre,
a Cuba, a Cuba, a Cuba irei,
nun barquiño vaise o vaivén.
Se eu a Cuba lle cantara,
se lle cantara unha canción
tería que ser un son,
un son revolucionario,
pé con pé, man con man,
corazón a corazón.
Coma eu non toco o son
mais toco a guitarra
que está xusto na batalla
da nosa revolución
será o mesmo que o son
que fixo bailar aos gringos,
mais non somos guaxiros
a nosa serra é a elección.
(1969) Víctor Jara
(versión galega de Alfonso Láuzara)
Sem comentários:
Enviar um comentário