Ás veces as palabras...

Ás veces as palabras fanse sonoras
por non facer do mutismo contraseña
de desconcerto
Estoupan bolsas de cereixas e
ilumínanse paredes con cadros rupestres

As boas intencións esparelladas nas beirarrúas
dormen cos sen teito, en posición vertical
coma esteos
É inútil mollarse á porta das igrexas
cando a invisibilidade faise patente
baixo as pegadas da indixencia
cunha cegueira propicia

Ponlle un positivo á imaxe
e verás un filme daqueles
típico do nadal
namentres un reloxo marca
horas de infancia
e transitan debuxos en branco e negro
nas xeografías, nos espazos
que permanecen nas sombras
e non amenceu, non
Agora a tristura é líder de audiencia
acapara as pantallas de cores
Afanareime pois en contar feridas
O corazón está ausente
Arrepañarei corpos polas vísceras

Non é posible recalcar mentalmente
a silueta da xustiza
cando as cámaras non dan co perfil axeitado
da retratada

Cruz Martínez