CANTIGA DO NENO DA TENDA

Bós Aires ten unha gaita

sobro do Río da Prata,

que a toca o vento do norde

coa sua gris boca mollada.

¡Triste Ramón de Sismundi!

Aló, na Rúa Esmeralda,

basoira que te basoira

polvo de estantes e caixas

ó longo das rúas infindas

os galegos paseiaban

soñando un val imposibel

na verde riba da Pampa.

¡Triste Ramón de Sismundi!

Sinteu a muiñeira de ágoa

mentres sete bois de lua

pacían na sua lembranza.

Foise prá veira do río,

veira do Río da Prata.

Sauces e cabalos núos

creban o vidro das ágoas.

Non atopou o xemido

malencónico da gaita,

non víu o inmenso gaiteiro

coa boca frolida de alas;

triste Ramón de Sismundi,

veira do Río da Prata,

víu na tarde amortecida

bermello muro de lama.

Federico García Lorca