........... Pincháballe os ollos
ós páxaros;
e gustáballe ver saír
esa gotiña
de ar e de lus,
ise rocío limpo
de mañanciñas frescas.
Logo botávaos
........... a voar
e reíase de velos
toupar contra o valado
da súa casa,
con un ruido
............. moi triste.
Creceu e foi de aqueles.
Luís Pimentel
- Memoria histórica e dignidade -
18-07-1936
Sem comentários:
Enviar um comentário