“Rosa do deserto, atopar querías con que ferirnos, máis, coma o segredo que vai ceibarse, inclinábaste i era fermosa a orde que aceptaches dar i era o sorriso coma unha espada alerta. O ascenso do teu ceo animaba o universo, da túa espiña arrincábase o designio do camiño, o noso pulo insinuábase espido a posuírche, era doado o mundo, un simple latexo.”Yorgos Seferis
(detalle de Javi Rai)
Sem comentários:
Enviar um comentário