Chegará a treboada - AMARAL

Dixéronme que volviches por fin ao teu fogar

Que viches na túa viaxe por terras de lonxe?

Caín entre a brétema dunha ducia de montañas

Vagando por seis autoestradas cortadas

No medio de sete bosques calados

Perdido nas costas de negros océanos

Subín a dez mil millas cara un camposanto

E chegará, chegará, chegará,

chegará a treboada

Que anuncia o ceo

Dixéronme que volviches por fin ao teu fogar

Que oíches na túa viaxe por terras de lonxe?

O ruído dun trebón preludio do medo

A última onda ao final dos tempos

Tambores soando na liña de fogo

E tantos murmurios que non escoita ninguén

Oín gargalladas e laios de fame

A triste canción do poeta na rúa

A voz dun paiaso cuberto de sangue

E chegará, chegará, chegará,

chegará a treboada

Que anuncia o ceo

Dixéronme que volviches por fin ao teu fogar

E que farás agora que a viaxe remata?

Volver antes da chuvia de estrelas

Ao máis profundo do descoñecido

Onde hai multitudes sen nada nas mans

Alí onde o sol secou os ríos

Onde es escravo ou un pobre fuxitivo

Que viu os ollos dun home sen rostro

Onde todas as almas foron esquecidas

Onde negra é a cor e o número non existe

Berrarei ata que quede gravado no vento

E a miña voz se reflicta dende esta montaña

Aínda que teña que andar enriba das augas

Ata que esta chamada sexa escoitada

E chegará, chegará, chegará,

chegará a treboada

Que anuncia o ceo

E chegará, chegará, chegará,

chegará a treboada

Que anuncia o ceo

.
(Versión ao galego de Alfonso Láuzara)