É pintor, escultor, naturista... a súa sabedoría abrangue a esencia da natureza. Posiblemente absorba e reflicta; misticismo, intelectualidade, infindos coñecementos. Ata é probable que o seu reino non sexa deste mundo... o seu reino é a Arte.
Home, artista, xenio... é a triloxía de si mesmo e para iso sobrevoa o Olimpo dos Deuses, aqueles que plantaron a flor do secreto nunha bouza preto do Edén. Os seus cadros son parábolas da realidade, poemas pintados nun lenzo, formas e cores con vida propia. Son a creación no seu máximo grao de expresión que se expande ata ao universo. Un pincel nas mans trócaselle maxicamente en ciencia pura. El, acolle na mente todos os segredos inimaxinables que coma homo amasa pacientemente. Un Ser Tranquilo que observa todo o seu perímetro espacial, comprendendo o que está máis aló xa que a súa ollada penetra nas moléculas.
Diego de Giráldez só precisa do ar para existir nos cadros. A enerxía flúe dende o seu centro gravitacional cara á todas partes. É un satélite no mundo artístico e vivirá eternamente nas súas obras, que son atemporais.
rosanegra
Sem comentários:
Enviar um comentário