Chuvia tras os cristais

Dedicado a todas as mulleres que gozan da súa sexualidade con plena liberdade.

Nunha tarde gris de chuvia tras os cristais
Beethoven nun ambiente cálido e apracible,
Unha man vestida de branco percorre un corpo espido
Até fundirse nun único corpo
Nun único ser.
O reloxo de parede marca inexorablemente
O tempo,que queda paralizado
Cando os seus beizos entran en contacto,
Cando os seus corpos atopan unha unión
Case bautismal,
Sen medo ao que dirán,
Na complicidade da intimidade.
Esquecendo por uns intres
Que ao remate da xornada
Volverán a interpretar
O seu papel de amas de casa,
Esposas fieis e nais exemplares.

O cabalo do malo