Eis a cuestión

Eis a cuestión, meu amor...
¿Colocou o Concello máis luces na cidade
ou pasa que eu as vexo a pares?
Luces, voces, ruídos, estrelas e cascos de cervexa.
Achégome no Casco Vello a mascar un bico de mugre
Contente na caixa nova de música e burbullas
de couldina, ron cubano e pratos combinados
alimentando caries de cine negro
famenta de empastes gratis e sen dor
enfrascada nun intercambio solidario
exquisitamente vacteriano.
Inxesta alucinóxena de cuspe ardente
vaise apurando a noite indecente
para navegar perdidos na fría madrugada
e deitarse ó fin dun canto pirata
despois dunha triste mascada.

Pasa que te vexo e non te vexo
e non sei se eras tan dura en coiro negro
ou me matas agora de terror desarmada de envoltorio.
Aínda non sei se foi para entrar ou saír da cama
cando ollei a barra dando unha volta de campá.
Esperto pola mañá en bragas negras
enforcado cunhas medias negras nos cabezais da cama.
Pasa que este 29 de febreiro comeza macabro.
Pasa que non sei se merezo vivir un Oito de Marzo.
Eis a cuestión... ¿Que me queres, amor?

Alfonso Láuzara