Fragmento do Poema dunha noite de outono

Néboas habitan tristes
no berce do teu silencio
e podo ollar no seu chan as pegadas
que ei seguir en procesión cadenciosa

Outono! – berro erguido
e outra folla bica os teus pés no cemiterio,

xa non quero máis versos…

quero quedar soio
no noso silencio cómplice
ollando esas néboas que habitan tristes
e no chan, as pegadas dos meus pés
no corpo do cemiterio

Miguel Ángel