quarta-feira, setembro 08, 2010

Agardabamos...

Agardaba a luz nacer
baixo aquel carballo tristeiro...

agardaba o vento mareiro
a quentura do sal na pel...

agardaban os meus ollos o tacto dos teus
nun instante asolado pola negrura dunha noite apiques de esmorecer…

eramos dúas cunchas que agardaban, húmidas,
o derradeiro amencer,
un xunto o outro
sen saber que dizer…

e a noite fíxose día
e o día chegou sen mergullo,
e a humidade trocouse en bagoas afogadas
pola dor do final…

todo isto… mentres agardabamos
ver nacer a luz
baixo aquel carballo tristeiro

todo isto… mentres agardabamos
que o vento mareiro
sentira a quentura do sal na pel

agardabamos

Elvira Millán e Miguel Ángel Alonso

Sem comentários: