segunda-feira, agosto 09, 2010

a cidade e o lixo

.
as sete da mañan do sabado
camiño a gran cidade na que pasei
noite de volta das montañas
e darredor da chamada porta do sol
todas as ruas apestan a mexo
e hai lixo por todas partes

os sen teito dormen onde poden
rodeados de caixas de carton
e nos bancos dormitan os sen sentido
os borrachos de fin de semana
e non hai barrendeiros que poidan
retirar tanto lixo

unha parella discute con cervexas na man
unha muller discute polo movil
con alguen que está do outro lado
e paso a beira da rua dos desamparados
e preguntome de que lado estou eu

perto da chamada porta do sol
da antes chamada medina de majerit
hai unha estatua de metal dun barrendeiro
que traballa mañan tarde e noite sen parar
pero non pode con tanto lixo

.
cidade de madrid
mencer do 6 de agosto

.................. - Manolo Pipas -
envolventes as palabras
.

2 comentários:

ANA PAULA disse...

O lixo mais difícil de limpar é o lixo da sociedade. Com esse temos que nos habituar a lidar e a viver.
Parabéns pelo lindo poema!!
Beijinhos a todos!!

a porta verde do sétimo andar disse...

Muito obrigado em nomem do companheiro Manolo! Um prazer que gostasses! Beijinhos