::: Arcas negras.
El estivo aquí, acaba de marchar
millóns de anos antes
reverdecer sanguíneo de desgraza,
en rito de auga morna
último lapis.:::
::: As dez cabezas da fada polo chan,
losqueada
ancorada no recuncho de máquinas,
posta a corda
que non houbo pasto afín que te agarime.:::
Xa nunca máis
os que moíamos azucre
e o devir
do oso e dos desertos
dentes
acharon a súa gorida
e as nosas carnes
pingando ultimamente. :::
www.poesiaceliz.com/
Traducido ao galego por: rosanegra
Sem comentários:
Enviar um comentário