
quinta-feira, julho 30, 2009
segunda-feira, julho 27, 2009
O 24 de xullo estivemos en Compostela
sábado, julho 25, 2009
quinta-feira, julho 23, 2009
domingo, julho 19, 2009
Amante tocada pola antropofaxia
e eu atopo un milleiro de razóns para
..................................................estar aquí
Rompo as unllas
na obsesiva tarefa de descubrirte a
..........................................rabuñaduras
Ocúpome de ti, ben o sabes
Teño a psicopatía do tacto
Déitate ao meu carón e fagámolo amor
Debúxame as liñas, o poema
que atravesa a corrente do meu sangue
porque o meu pube é a base cóncava
con acceso directo aos teus abrazos
.......................... Entra en min, mainamente
como a choiva miúda de antonte
Cruz Martínez
Primeiro premio no XXII Certame de Poesía " Rosalía de Castro" 2008 Cornellá (Barcelona)
quarta-feira, julho 15, 2009
segunda-feira, julho 13, 2009
nas tebras.3

cara atrás
cérranselle
os ollos
como unha
ventá cegada
polo sol
para
toda
súa existencia.
os seus labres
esvaécense.
sobre a mesa quedan
as palabras que non se dixeron,
dous pratos fríos
é a espera.
o que preguntou
xa nunca terá resposta
o que abriu esgotou
nas mans del
a súa existencia,
queda ido, canso,
morto no outro
e a súa cadeira baleira.
o coitelo no seu peito
é un reloxo de sol
que vai marcando
o tempo morto.
fora no eido
a xeada aínda
aterece a herba
de tanta tristeza.
¡ se non fora que sempre
é de noite nas tebras!.
Enrique Leirachá
sexta-feira, julho 10, 2009
Liliana Celiz

:::Areas. Todas as chuvias grosas son do ar
e non hai vestidos,
as follas son os arcos dos peitos
e todo o tempo foi de transparencias,
só os peixes brillan tras a auga.:::
:::Ao verdadeiro país de sombras húmidas
mañá
e andarás amodo camiñando
é cada cousa fóra do seu sitio
impregnación azul dos obxectos
todo será durmindo mentres tanto
a luz que cae oblicua
a túa pupila.:::
:::De plumas verdes,
as árbores medraban tras o valado
e o pasto era a cor do ceo,
sen raíces.:::
segunda-feira, julho 06, 2009
Intantâneas (alguns fragmentos)
O horizonte é algo que só faz sentido para um observador. As formigas avançam