No fondo dos cinseiros
fósforos de ollos vermellos
fítanme...
o correr do día os dedos
parentes lonxincuos
Súbito,
nomes sen fin
ao telefone un río
o panadeiro
tamén a leiteira
as cousas
só paisaxes
rostros
son labios, sobrecellas
sobrecellas
dúbidas na xanela
finos cotobelos
xeonllos dobrando
na soidade do Metro
corenta direccións
e un só mesmo nome
e só o infinito.
Sem comentários:
Enviar um comentário