Unha ducia de razóns

O IMPROPÓSITO

E pingaba o sangue no medio das escaleiras
pingaba do nariz pequecho,
do nariz pequecho e sen bigote embaixo.

Non sentín pena por ela.
Sei que todos nos desangramos por dentro
algunha vez.

Sen embargo aquilo foi inesperado,
coma se lle reaccionasen as veas
xusto ante os meus pasos.

Apurei un pano branco
contra as súas mans estreitas
e vino cubrirse de cor, atacarse de vermello.

Seguín piso arriba polo descansillo deserto.
A todos non ten pasado iso
de que nos pingue o olfacto.

Non lle quixen dar maior importancia,
máis valor do que debería ter
unha simple anécdota.

Pero a rapaza non volveu nunca por estes lares.
Xamais puiden ver de novo ese pequecho nariz colgado.
O que si vin o seguinte día foron as gotiñas do seu ser por riba do chan.

ANA VALÍN