TEORÍA DO ADEUS

Pontedeume 1957- Barcelona, 12 de outubro do 2008.

O poeta Ramiro Fonte, faleceu onte. A literatura galega ficou un pouco máis orfa...mais o seu pasamento só será un tránsito corpóreo, o seu pensamento e a súa obra permanecerá inalterábel, sempre, para o noso goce.

A ausencia incide de xeito inevitábel na palabra, trócase nunha composición ferida, semella un indixente fragmentado que deambula polas corredoiras, escuros ermos da morte... ( Cruz Martínez)

Despedídevos dos barcos nocturnos

Pois que eles saben

Aquel tempo supremo dos adeuses;

Os sinais das estrelas que agardaban

Un corazón de home que puidese

Descifra-lo seu cántico no ceo.

Sen dolor, despedídevos

Deses barcos nocturnos que procuran

O gume do mencer, unha ribeira escura

Na que ancora-la vida como un rumbo imposible.

Porque teceron

Na misteriosa urdime das tormentas

Un ousado ronsel,

E gobernaron ventos inimigos,

E viron emerxe-la Cruz do Sur

Sobre os mastros vixías, espectantes,

E no Gran Norte, aquel que vai connosco,

Amuraron un día as nosas dúbidas.

Despedídevos deles, deses barcos

Que teñen a grandeza

Dos seres extinguidos, lentamente

Despiden a canseira deste mar que eles deixan

Ó coidado dos homes que medraron nos portos.

Invocade o mariño que levades moi dentro,

Eternamente naufragado e triste;

A nostalxia das luces que derramara o mar

Nos vosos rostros xoves. Despedide

Estes barcos nocturnos como quen sabe acaso

Que algo parte con eles.

Este poema " Teoría do adeus" pertence ao seu libro: " Pasa un segredo"

Edicións Xerais, 1988.