Ás veces temo a metamorfose

Ás veces temo a metamorfose
o brillo da moeda que nos arrastra ao presunto
dominio dun fillo de puta por un mísero
salario
Hoxe toca dobre representación, os espectadores
agardan ocorrencias
O mañá oscila entre preguiza e desgana
Resoa un despertador na mente coma
un mazo
Almanaques pirómanos de soños
delinean maioritariamente de negro os días

É tarde
Os semáforos o saben e foden
cambiando o verde permisible
por un vermello que paraliza
Toca a campá, xa é hora, outra vez a contenda de
puntualidades e
atrasos
da diaria xornada de perfecta proletaria
de cancelados dereitos e
unha morea de obrigas
Mañá acadarás o teu premio
subir ao ceo dos idiotas
Mais esta certeza non é suficiente
A fe perde adictos
As promesas trócanse en contos de fadas
e levas un corvo no bico

Cruz Martínez