cando digo que fun desvirgada por Zeus."
Herba de aquí e acolá. Álvaro Cunqueiro.
CRÓNICAS MINÚSCULAS
No entramado verdecente das árbores. Aí
os teis. A carón das rochas: no abaneo da floresta: no filtro da luz
solar que indaga na sombra atravesándoa.
Por calexas en ámbar cun certo aroma a humidade. Tamén no pelo dos
cetáceos ecuestres: estraños centauros que avanzan barrigudos pola eira.
É o seu un imperio
minúsculo: gobernado polo instinto. Son miniaturas cinéticas: golpes de luz nos
bordes verdes da verdura. Dalgúns-interesa
a lentitude do paseo: esa forma de de se deslizar pola herba.
Indiferentes.
Doutras-destaca o
movemento constante. O ritmo africano e veloz. Definirémolas pois como celéricas
transeúntes. Irreverentes co mundo visíbel. Gústanos ser exactas.
Y vendrán a por la
gente. Sacarán sus antenas para devorarnos.
Daquela abertura pódese albiscar a exactitude
dun suspiro. O tono incerto
da mentira dun quérote calquera-inchado polo desexo-porque os desexos inchan:
fan todo un chisco máis grande. Dicir-por exemplo-quérote-sen máis-non parece
suficiente. Así é que engadir unha actitude solícita permite o clima propicio:
lo erótico se alcanza en contextos altamente favorables-ya se sabe…
Esta afición que me
dispensas vive acugulada nese teu tubo tan vibrante e arbitrario que vira. Vai virando.
(...)
.................................................. (Rosa Enríquez)
Sem comentários:
Enviar um comentário