sexta-feira, março 31, 2006

Detalles de loispunto



Rat with wings
isn't a dobe, it's a seagull.
Pomba da Paz, quérenche
taxidermizar
mais as ratas non teñen asas
non queren voar

quarta-feira, março 29, 2006

A TARARA

A Tarara, si;
a Tarara, non;
a Tarara, moza,
que a vin eu.

Leva a miña Tarara
un vestido verde
cheo de volantes
e de cascabeis.

A Tarara, si;
a Tarara, non;
a Tarara, moza,
que a vin eu.

Luce a miña Tarara
a súa cola de seda
sobre as retamas
e a herbaboa.

Ai, Tarara tola.
Move a cintura
para os mozos
das olivas.

Federico García Lorca
(versión ao galego)

terça-feira, março 28, 2006

Cruz Martínez

Esváranse ladaíñas nos recunchos dun alma feble
Cínguese o crepúsculo no peito
Firen as xeadas apertas
Das terribles ausencias

Síntese a certeza dun caos que regresa
Onda ti, na media noite
E sabes
Que as lembranzas percorren os soños
Cando dormes
E fan da morte un acto certo

Quixeras ter alzheimer
Pasear polos corredores da ignorancia

Que mágoa, non ter algunha maña
E cambiar o texto deste guión dramático
Do mesmo xeito que cambias as bragas

Que mágoa non ser personaxe
Dun filme de Almodóvar
Onde o drama é consecuencia, visión
Dunha pantalla
Mágoa

sábado, março 25, 2006

Manolo Pipas




O noso compañeiro Manolo Pipas está de novo con nós, e convídanos, o venres 31 ás 20:30, a que nos acheguemos para compartir palabras e miradas na Cova dos ratos, en Romil nº3.
Serán crónicas e poemas, organiza o Grupo de Apoio os Indíxenas Magonistas, e agardan por todos nós.

sexta-feira, março 24, 2006

A Reconquista do Casco Vello!

Aportaverde
Liberté, Égalité, Fraternité!!

Dende a Praza da Constitución,
en pleno corazón da Zona Vella de Vigo...
A Porta Verde
reivindica a urxente e inmediata recuperación
do Casco Vello histórico de Vigo!!
(28-M)

quinta-feira, março 23, 2006

Outro día máis...

Fotógrafa: Enma Costas

Aportaverde...?

A Porta Verde do Sétimo Andar
Espazo creativo net@mente galego.

Aportaverde é un espazo aberto á creación que cada día se renova e onde ten cabida a poesía, a pintura, a fotografía... e calquera outro contido de interese cultural. Se queres participar ponte en contacto con nós a través do correo
aportaverde@gmail.com .

Cada venres, a partires das 11 da noite,
tamén nos podes atopar
no Café LENDA MOURA
- na rúa Hernán Cortés, 17 - de Vigo.

terça-feira, março 21, 2006

Un dragonciño vigués

O conxunto é unha homenaxe aos poetas que escribiron en galego, segundo o autor.






O escultor Xaime Quesada durante a colocación e montaxe da súa obra no mirador sobre a ría no Paseo de Alfonso XII, en Vigo.
(foto: Ricardo Grobas)

O artista ourensán afincado en Vigo, Xaime Quesada manifestou que é unha homenaxe aos poetas que escribiron en galego. Unha especie de fada montada sobre un pequeno dragón, "que é a especie que disque sucaba a ría baixo as augas, de carácter moi tímido e probabelmente foi vista polo Capitán Nemo cando describiu a bahía de Vigo como a máis bonita do mundo". Esta obra fantástica quere inmortalizar en Vigo a memoria de Martín Codax, Mendiño, Pero Meogo e Paio Gómez Charino, poetas trobadores que cantaron as excelencias do mar de Vigo e merecen un lugar destacado na memoria da cidade.
A escultura, realizada en bronce con pátina verde, está orientada á bocana da Ría e descansa sobre unha columna de granito pulido duns catro metros de altura, alzándose así máis de 5 metros do chan. Ademáis o conxunto leva unha placa cunha inscrición sobre o sentido do monumento. E no chan hai varios discos, tamén de bronce, para que os paseantes poidan camiñar sobre eles; e cada un ten grabado o nome dun poeta. Asemade o conxunto terá un sistema de iluminación para que poida ser admirado pola noite.
O sitio foi escollido polo propio artista, que cre que o mirador do Paseo de Alfonso é o lugar ideal porque se pode ver perfeitamente a ría dende o propio casco urbano e ademáis está a carón do Olivo, que é o símbolo de Vigo.
(fonte: Faro de Vigo. Sábado, 18 de marzo e 1 de abril de 2006)

domingo, março 19, 2006

UN PINTOR MUY ESPECIAL


Yo lo llamaría “el pintor tranquilo”. Lo último que sé de él es que, yendo estos días nevados a Madrid a una exposición que tiene por allí itinerante, subió en su Chrysler de los años 70 todo el sinuoso Alto de los Leones del que todo el mundo huye, despreciando el túnel del Guadarrama, para sentir el placer de la naturaleza nívea. Él va a su ritmo aunque todos tengan prisa y, sin embargo, no deja de exponer ni de vender. Por alguna razón, las salas institucionales le abren las puertas de par en par, sobre todo de las diputaciones. Hablo del vigués de adopción Diego de Giráldez, un tipo singular del que ya dije una vez que tiene por alimento muy habitual y preciado las latas de conservas, y no por ahorro sino porque le placen. Tiene, además, otra manía: los coches de época. Que yo sepa, tiene dos Mercedes de los años 60, dos Chrysler de los 70, un 1430 y dos 124 (uno con motor 1430 y otro 1200). Sus coches son como su casa, llena de antigüedades, o su museo en A Cañiza, un antiguo cuartel de 4 plantas de la Guardia Civil. Lo de su casa (no su estudio,que tiene aparte), no tiene desperdicio. Su habitación tiene una cama con dosel y rodeada de objetos inesperados, desde un tocadiscos Dual Bettor de los años 60 a una báscula de museo. Es un tío raro, pero no tiene un pelo de loco y es siempre cordial, de buen humor. Debe ser porque hace lo que quiere. Y, como no para de exponer, ahora le toca París.
FARO DE VIGO
Sábado, 11 de marzo de 2006



Ana Cibeira

XAMONXAMONXAMONXA

III

...quería rezar ata que non quedase máis que o sol e un diccionario de peto.

Comendo pan quente e bebendo leite
a felicidade fráxil e pasaxeira
fixo a súa casa entre as silvas e as flores con venres pola noite,
citas en Ulloa,

piscina os mércores, excursións e segredos
de licor corenta e tres con vodka,


pero sempre hai un pero
e esta vez foi un animal viscoso
chegou saltando de nenúfar en nenúfar
querendo atragantarse coas miñas mentiras
xuroume:

vas ver un montón de min

son un príncipe queimado
no meu reino houbo tres incendios
no primeiro, vin desaparecer a miña nai entre as cinzas,
eu era tan pequeño;
no segundo, unha a unha as miñas concubinas
convertéronse

en chamas e querían levarme con elas;
do último fuxín, ata que nos atopamos;
sufrín o lume, mais non coñezo o amor.

Un bo día decidín baixa-la garda e achegueime para bicalo.
Ó pousa-los beizos naquela viscosidade
converteuse nun sapo,
entón souben que os saquiños de lume, eran bolboretas
que as bolboretas,chamas
e así concubinas deste meu sapo traidor.

Foi entón cando decidín
facerme armar cabaleira andante.

Comezou a guerra non declarada.

[ De Diario dunha burguesiña algo masoca..Feliz e Sangrando, 1999, Inédito]

sexta-feira, março 17, 2006

San Patricio

Hoxe é día de San Patricio, patrono de Eire. Para tódolos que gostamos da cervexa negra é un día grande, co seu trevo debuxado, símbolo éste de Eire dende que o seu patrono intentara explicar -conta a lenda- o misterio da trinidade mediante as tres follas que o compoñen.
Pois ben, nada mellor que poesía irlandesa tradicional para celebraren este día na porta verde -esa cor tan irlandesa.
Triscos líricos (Século XIII)
I
Na serra da Cúa, fragosa e negra,
moran manadas de lobos.
Láiase o vento nas engrobias das súas veigas,
arredor das súas freitas oubean os lobos.
Polo outono o cervo esroubiado e fero
anda a calacear uivante;
riba do seu penedo quéixase a garza.
II
A noite e fría en Móin Mhór,
unha crúa nevarada contra a que o vento rindo sopra
asubía sobor da cuberta do bosque.
V
De cortizo en cortizo vibra espilida a loira abella,
bole ó lonxe coa luz do sol;
leda foxe á chá largacía,
despois métese, lizgaira, dentro da súa cera.

quinta-feira, março 16, 2006

Día marrón

Autor: Luís Viñas
(baseado nun poema de Cruz Martínez)

DÍA MARRÓN

Marronea óleo oeste
Isobara mar rodea
Ollo meniña ollo negro
Luxación continental doenza
Ollo morte Galiza borrasca
Mapamundi frío roto en pezas
Ovo fritido golfo ferve
Porta escura ollo fiestra
Ollo terra ollo mar rodea
Horizonte piche litoral occidente
Sen sol gasóleo sol oeste
Mar de ron hoxe en día marrón.


Alfonso Láuzara
(o ciclo da inspiración)

segunda-feira, março 13, 2006

Presenza


Título: Presenza (20004)
Técnica: Cerámica con prosesamento de Rakú
Medidas: 80x30x20 cm.
Autor: Luís Viñas

domingo, março 12, 2006

A Porta Verde en A Ghaita Ghrileira...

Alfonso, Cruz, Rosanegra e Abilio

Aportaverde

Alfonso, Cruz, Luís, Rosanegra e Abilio

Roteiro nocturno polos fogares bohemios de Vigo.

Na imaxe: Xuntanza en A Ghaita Ghrileira

(rúa Chao) na Zona Vella de Vigo - Galiza -


sexta-feira, março 10, 2006

Mes frères (Irmaus)

Beaucoup d´hommes marchent tout à côté de moi.
Je ne les connais pas. Ce sont des étrangers pour moi.
Mais à toi qui te trouves loin là-bas,
au-delà des deserts et des lacs
au-delà des savanes et des îles
je te parle comme un frère.
Si ma nuit est la tienne,
si mes yeux pleurent tes larmes
si nos cris sont les mêmes
je te parle comme un frère.
Même si nos mots sont différents
et toi, tu es noir, et moi, je suis blanc,
si nos blessures se ressemblent,
je te parle comme un frère.
Par delà toutes les frontières,
par dessus les murs et les palissades
si nos rêves sont les mêmes,
je te parle comme un frère.
Nous avons la même patrie,
la même lutte, tous les deux.
Je te donne la main,
je te parle comme un frère.

Poema “Irmaus” de Celso Emilio Ferreiro.
Traducido ao francés por Marisa Álvarez.

*** *** ***

Liberté, Égalité, Fraternité!!
Pola unión europea dos pobos!!

quarta-feira, março 08, 2006

Cantiga para aventar a tarde

Vén a miña man
tarde,
sereno niño,
e sexa a túa luz
gonzo
neste mexerse limpo.
Lévanos do teu corro.
Vén,
aventa o restrollo
desta fraude,
canta doce e alleado,
ese teu ir romeiro,
ese teu andar descalzo
sobre a enlaxada de hoxe.
Das confianza,

....................... irmá tarde.
Vén,
ampáranos no teu colo
con sincero perdón,
bicando a bágoa feraz
do entusiasmo,
outorgando a túa cándida labor.

Dá a túa puntada
de indefensa luz,
vespertina fiandeira,
ganduxa a desmesura
do vento,
e esta costura
persevere
no descaro
de estar aínda vivos;
que o derrame,
que o mal purgue,
que o abure,
sexa a fin de ninguén
o que tamén houbo de ser de todos.


Telmo Fiz

terça-feira, março 07, 2006

rosanegra


Sabes, sinto que un vagalume alumea no meu interior
E facéndome cóxegas
Quéimame coa súa luz
A comunicación corporal dilátase e palpita
O meu interior rebélase e chámame á melancolía
Non sei, pero hai algo etéreo que me une a ti
A miña pel chama a túa pel
Mestúrase nunha nova beberaxe
E cunha lámpada acesa , escudriño, búscote
Nunha noite tan inmensa
Quizais sexas outra pantasma na miña noite
Que esvaece coa luz da mañá
Borrando toda pegada sen máis...

O Afonso da herba

“Aí ven o Afonso da herba
(larálará larálará...)
Quen ten o viño
que me dea un pouquiño
Quen non o teña
que vaia a casa
e me traia unha botella”

Este é un cántico popular moi tradicional na troula
dos furanchos de Liméns, na parroquia do Hío,
durante o Entroido do Morrazo.

segunda-feira, março 06, 2006

Cruz Martínez

OS CONTIDOS DOS CONTOS son contraproducentes
Superan os límites permitidos pola lei
Cada día as inspeccións cometen deliberadas
.......................................................................infraccións
É preciso anular todas as normas
Escapar de confesionarios absurdos
Descolgarse de eivas que infecten o pensamento
Liberarse do compromiso de aturar máscaras
que ás veces impiden ver a nítida falsidade dos
......................................................................afectos
Hai ocasións nas que observo e cavilo
..............................na sobredose de lerias
Na ficción indocumentada que se nos vende

Non obstante
un solo resoa na escuridade
prendido no acorde dun alfinete
Talvez dea coa nota, aínda que pareza lonxincua
e abrace a razón das ideas no neboeiro reflexo
.......................................................dun ollo de vidro

Diego de Giráldez



Reflexión á vida, 1989

domingo, março 05, 2006

Abilio Rodriguez

Durmo na noite
namentres a madrugada
fala polo baixo das estrelas.
Estudo o produto do seu canto
como o centinela o sabor da fame.

E gaña-lo zume
de entre as cóxegas
da parte máis feble,
a da alma.

sábado, março 04, 2006

A cea das 4000 visitas!

Aportaverde
(de esquerda a dereita)
Alfonso Láuzara, Abilio Rodríguez,
Cruz Martínez, Rosanegra e Luís Viñas.
A Porta Verde do Sétimo Andar celebrou o pasado venres 17 de marzo unha cea en A Parra (na Zona Vella de Vigo) cunha boa excusa de fondo: o destacado feito de ter chegado xa ás 4000 visitas neste noso (e voso) blog, con procedencias de case todo o mundo. Saúde!
Moitas grazas unha vez máis ó noso nutrido grupo de colaboradores/as.

quinta-feira, março 02, 2006

Tentativa

para formular unha posible arte poética

Era setembro, viva
aínda na memoria
quedou a oculta pegada,
o cheiro a vide e sombra.

Eras un neno, entón,
de ollos inquedos, outra
esa mirada e o momento
que fuxe hoxe entre as follas

daqueles patriarcais
castiñeiros sobre a orla
do camiño; ruxía
ao noso paso a rugosa

e marela follaxe,
espantado esas rolas
agochadas nas silvas
- un alento de as soas

azoutou a pel do aire.
Advertencia do aroma
murcho daquel outono
eran as cepas novas

e a dozura enxoiada
dos acios, e das follas
esparexidas; a luz
recollida e piadosa

daquela única tarde.
Cifra vana que rolda
a túa infancia aquí,
nestes versos de sombra,

entre as fauces do tempo
que, calmo, nos devora.


Rafael Viñó