o tempo o espacio son ben relativos eu dous días aterrando de continente a continente foime demasiado rápido e dirán que eran moi lentas aquelas travesías en barco
nestes dous meses de ausencia perece que perdín dous anos este raro país da chuvia con mal paso camiñando perdendo as súas raices desde dentro e fora golpeado
Sem comentários:
Enviar um comentário