.
Os amores valentes son
como cando logras facer un límite
e tende a infinito.
Endexamais puideches amar tanto.
Endexamais sentiches o oco cheo
na metamorfose que sufriu teu corazón
que noutrora ficaba baleiro.
Xa non son bolboreta.
Até onde chegará
a miña singradura onda ti?
Os dous sabémo-lo que hai:
O agarimo e a paixón infindo dunhas chaves
para ser libres na terra
e saír das prisións
por ser ou estar comprometidos.
Aproxímase con designio
apaixonada a alborada,
renacendo a conxunción
da meniña
da maré salerosa do Morraço
e do paraíso do ceo
que ti representas.
.
....... do noso libro "Sétimo andar, poesía alén"
.
Sem comentários:
Enviar um comentário