Melíflua moradía

 

De Lino García Salgado

 

 nº10 Cadernos Q de Vian

http://www.redelibros.com/social/book/1020088

Presentación de ATLAS DE CHAGUÁN

 

 

 

 

Rosa Enríquez

 

 

Alfonso Láuzara e Teresa Moure

 

 

libraría Lila de Lilith

 

 

Teresa Moure, Andrea Nunes, Rosa Enríquez

e Alfonso Láuzara

 

 

 

 

 

 

da friaxe

 

et voilà la question: sans esclave-pas de maître... mais ils sont là. levan nas aletas a paz do mundo: fiera terrible y en arrullo.

                                                       

no centro-un deus delirante: o cerdo de bataille-le bouffon: la pute en guenilles. porco na sombra e flor con balas nos dedos. angustia e desolación.

 

os fillos do deus ensanguentado fan clinclán. con determinación. son un trallazo no hipotálamo.

 

ocuparon practicamente todo. xurdiron de todos os recunchos. Esteno se llenó entonces de ira. andai-correi onda elas!-berrou. j'irai à cheval derrière vous: collereivos polo camiño.

 

pero o auxilio non chegou a todas as casas. conformouse así a neve máis estensa do mundo: la neige intérieure: a orixe dun glaciar que ten paralizado pueblos enteiros. sóubose entón que significaba aquela idea do frío. pero tampouco  serviu de nada.  

 

os modos de produción da friaxe agroman na estampida de pan e galletas. flotantes sobre icebergs de leite-péganse á madalena: à la recherche d'une enfance éternelle: o tempo cuadrángular: ese prisma en desorientada viaxe.

 

 éche así-toda ocupación ralentiza o paso do aire. a respiración faise densa e repetimos sempre a mesma escena: de como los dioses nos violaron por dentro y nos rompimos.

 

 

Nântia e a Cabrita d'Ouro

 

Novo libro da compañeira

CONCHA ROUSSÍA

 

Romance juvenil ambientado num mundo fantástico da autoria de Concha Rousia.

Poesia-jazz

poesia-jazz from gus abreu on Vimeo.

De LETRAS DE AMOR E GUERRA

 

Habitamos um canto doloroso

Existir resulta difícil

Quando fas parte de um organismo infectado e deficiente

Somos massa, a nossa lucidez é umha miragem

Um reflexo incerto de passado discontínuo

Quem demo dijo que os ciclos eram mecánicos?

Quem demo divinizou o tempo?

Quem nos iludiu fazendo-nos pensar que nom necessitariamos luitar?

Amor e fúria, chamo por vós!!!

Humanizade a nossa ciência

Nom deixedes morrer a ideologia...

...

 

Ramiro Vidal



Hoxe en Compostela, ATLAS DE CHAGUÁN

Presentación de 'Atlas de Chaguán' de Rosa Enríquez
27 de Setembro, 20 horas.
Contará coa presenza de Teresa Moure
Libraría Lila de Lilith
Rúa Travesa nº 7, 15704 Santiago de Compostela

O Cullarapo Croque en BRAILLE

 

O Cullarapo Croque

 

 

Debuxos dos pequen@s do San Roque de Darbo en Cangas

 

 

Miguel Ángel con Bea

 

Os bolechas na tvg

Ola amigos!

A partir do luns, 24 de setembro, poderedes gozar das nosas aventuras a través da Televisión de Galicia.

Os seis irmáns, Carlos, as xemelgas Loli e Pili, Braulio, Sonia, Tatá e o noso can, Chispa, estreamos serie na televisión pública galega. Os programas poderán verse dentro do Xabarín Club na G2, de luns á xoves á hora do almorzo e da merenda e os sábados pola mañá.

E para ir abrindo boca, entra na nosa canle de youtube para ver o noso vídeo de presentación :)

Vémonos na tele!

 

Saúdos,

A familia Bolechas

Presentación de Atlas de Chaguán en Compostela

 

Presentación de 'Atlas de Chaguán' de Rosa Enríquez
27 de Setembro, 20 horas.

 Contará coa presenza de Teresa Moure

 Libraría Lila de Lilith
Rúa Travesa nº 7, 15704 Santiago de Compostela

 

Letras de Amor e Guerra na A.C. EIRA VELLA en Betanzos

 

Ramiro Vidal nun intre da presentación

 

fotos da presentación de Letras de Amor e Guerra

na A.C.EIRA VELLA en Betanzos

Presentación de LETRAS DE AMOR E GUERRA de Ramiro Vidal

Ramiro Vidal no festival da poesía no Condado 2012

 

Lendo poemas do seu libro:

 

LETRAS DE AMOR E GUERRA

RECITAL POÉTICO DE MANUEL MARÍA

 

 

fermosa ilustración da miña irmá

 

LUZ BELOSO 

A PORTA VERDE COA PANIFICADORA

XXVI FESTIVAL DA POESÍA NO CONDADO

 

A Porta Verde estivo un ano máis na festa da poesía

 

 

 

Alberte Momán, Verónica Martínez, Miguel Ángel e Alfonso Láuzara

 

Manoli Rodríguez



 



 

Unha pequena mostra do noso traballo

 

 

 

 

viaxeiros ao tren!

 

 

 

 

Ramiro Vidal e Miguel Ángel

 

LETRAS DE AMOR E GUERRA

 

Kiko Neves, Esther Alonso, Miguel Ángel e Tere Neves

Medre o mar -Bernardino Graña

«Medre o mar! é o título dunha homenaxe nacional a Bernardino Graña que se celebrou na Coruña o sábado 1 de setembro, organizada pola Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega e o Colectivo ArTeu, coa colaboración da Universidade da Coruña e a Real Academia Galega. O programa está composto polas seguintes actividades:

Ligazóns a noticia:

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/coruna/2012/08/28/homenaje-bernardino-grana-viaje-mar/0003_201208H28C11999.htm

http://www.farodevigo.es/portada-o-morrazo/2012/09/02/emotiva-homenaxe-bernardino-grana/679263.html

e nós como homenaxe particular, compartimos este fermoso poema do noso admirado BERNARDINO GRAÑA:

ANTE JOHN LENNON, MÚSICO-POETA ASASINADO EN MANHATTAN

 Escacharei a copa da queimada contra

da foto vil dese asasino Chapman.

E escoitarei os cantos teus,
John Lennon,

que os sete tiros tolos non abafan.

E acenderei un lume meu por dentro.

Contra a túa morte acenderei a rabia.
 

E escoitaremos cantos teus,

John Lennon,

e vibrarás

poeta,

en novas chamas.
 

Non vou querer doce licor nos labios,

si o estupor das aves en Manhattan,
dos soños dos meniños despertados
agremente en Nova York coa alba,
da dor de Yoko Ono,
dos amigos,
de Liverpool,
de Belfast, das rapazas,
das xentes ledas que a cidade oprime,
co teu cantar un día liberadas.

Escoitaremos cantos teus,

John Lennon,

que a envexa en sete tiros non escacha.

II

Por Lennon e os poetas que a tolice

do mundo está matando,

en pé.

Calade.

Bebede.

Unha lembranza.

E, en silencio,
ollade o mar aberto, as amplas rotas

dos soños e as gaivotas non cazadas

cos ollos como croios

secos,

duros,

igual que barcos que andan sempre avante.

Nós non choramos
porque xa sabemos
que é inútil,
que é moi tarde.

Nós non choramos, Pero, tristes somos

caracolas tiradas rente ao mar, á escoita
dunha música interna que fabrica
lentamente, entre ruídos, praias suaves,
a furna dos tesouros
por días e por noites,
para a alba
que ha de estoupar en cor,
luz,son,
verdade.

Gardade un gran silencio. Hoxe as guitarras,

en memoria de Lennon e outros moitos
poetas e cantantes,
han de imitar o son do mar máis agre.

.