segunda-feira, junho 26, 2006

Oda ao lume

Descabelado lume,
(...)
estrela de ouro,
ladrón de leña,
calado bandoleiro,
cocedor de cebolas,
célebre pícaro das chispiñas,
can danado dun millón de dentes,
óeme,
(...)
Arde o teu nome,
dá gusto
dicir lume,
é mellor
que dicir pedra,
ou fariña.
As palabras son mortas
xunto ao teu raio marelo,
xunto á túa cola vermella,
xunto ás túas crinas de luz amaranto,
son frías as palabras.
Dise lume,
lume, lume, lume,
e acéndese
algo na boca:
é a túa froita que queima
é o teu loureiro que arde.

Pablo Neruda
(versión ao galego de Alfonso Láuzara)

Sem comentários: