O deserto

O deserto entraba pola porta
todo era seco árido
amarelo brillante que magoa os ollos
o deserto arrasouno todo
e a vida quedou sometida
torturada violentada inerte
ata que unha irrefreable chuvia
caeu interminable tempo
sobre minúsculos superviventes
unicelulares amebiñas paramecios
e comezou de novo a evolución constante
e a vida esplendorosa entre margaridas
e especies multitudes
e o ser humano tamén volveu
para traer de novo o gran deserto
que entra polas portas.

Manuel Seixas

Dedicado ó amigo Javi Rai,
entusiasta da boa música,
que percorre os nosos montes en bicicleta
e anda nestes días con natural desacougo
por mor do lume forestal.
(tíoTeis)