quinta-feira, janeiro 22, 2009

faquir


tódolos días
agochada
no seu balcón
espérao
unha muller
para
que
a
sorprenda,
sostendo nas súas mans
unha moneca de Alexandría.
a rúa de súpeto
é un reducto de observantes,
desconfiados,
misioneiros e cirilos.
o faquir recostase
sobre os cravos oxidados
dobrando o seu corpo
como unha sombra
neoplatónica.
el é, o un, a intelixencia e a alma
mudando en éxtase,
ela mentres prancha e dobra
os vestidos da súa moneca,
non se perde ningún detalle.
ao caer a tarde
despois de aguantar
enriba duns hipóstasicos cravos,
procede a vestir a súa espalda
espida, oxidada e rota.
ela pasa a cortina,
deitase na cama
e agarrándose forte,
entre sono e sono
vaise metendo,
no ventre da súa moneca Hypatia.
Enrique Leirachá

Sem comentários: