terça-feira, junho 17, 2008

María do Caramelo, dende A Coruña...

.
Botei tantas cousas en falla en tan pouco tempo que me metín a agricultora ecolóxica. Quixen atopar no contacto co argueiro fresco a resposta a aqueles desvaríos. Pero fun, coma sempre, demasiado impetuosa, non me daban medrado as verzas, nin os porcos atendían a razóns humanitarias, e finalmente acabei traballando na fábrica de conservas: limpaba mexillóns… foi reparador por repetitivo singular. Namoreime dun mariñeiro e dei en remendar redes preñadas de buratos.
Entón foi cando aprendín a ler nas estrelas as mensaxes dun tempo esquecido, reinventei constelacións e tiven fillos, e retomei o asunto da horta, rocei silvas, muxín cabras e criei callos, aborrecín a televisión e aprendín a predicir a choiva.E tornei a namorarme, pero esta vez das miñocas que fan terra no seu ventre, enchín o padal de cereixas, sementei dous pés de millo e dei en reconverterme en compost. Agora subo polas veas dos bidos, como sempre desexei aínda sen sabelo, e a noite dáme azos de novo para seguir soñando coa fertilidade.
.

Sem comentários: