XOSE CARLOS GÓMEZ ALFARO

IM MEMORIAM

O mércores 14 de maio falleceu na Guarda o poeta Xosé Carlos Gómez Alfaro.

Sempre na memoria que permanecerá coa súa obra.
Entre a súa bibliografía cabe destacar As labaradas da lembranza, Matria de néboa, Alba plena do alén, Os ciclóns do sino e Alén do lume

SOÑAR SOÑEI

CON ALTAS ALBAS SEMPRE

Soñar soñei con altas albas sempre,

pero as albas ansiadas non chegaron

e no canto de auroras e oliveiras

agromaron penumbras e arseniatos;

penumbras coma fouces castradoras,

coma follas de lume descarnado,

coma outonos de bile e exterminio,

coma simúns avaros ou calvarios.

Soñar soñei con largas albas sempre,

con mañás sen ferrón, ledas, nevadas,

mais sei que sucumbín de vez ó pouco

por non me vacinar contra o destino

que me acompaña tolo polas brañas

espallando negrura cegamente.

Xosé Carlos Gómez Alfaro

(Do seu poemario “Confíteor”, Colección Hipocampo Amigo. Poesía, 2005)

Luís Viñas (membro da Asociación AMIGOS DOS PENDELLOS. AGOLADA)

DIOS KE TE CREW EN GOIÁN

TERNVS. Externo. Interno. Eterno

Interesante exposición colectiva multidisciplinar de pintura, fotografía, vídeo, audio, escultura...

.

no Centro Cívico de Teis (Vigo)

Camiño das Maceiras, 2 (entrada por auditorio)

.

Do 21 ao 30 de maio de 2008

Horario: Pola mañán de 11:00 a 13:30 h.

Pola tarde de 18:00 a 21:00 h. Feirados pechado.

Participan:

Ariane Goes, Alba M. González,

Cristina Ortiz e Lidia Fernández
.

Contacto:

Blog: http://ternvs.blogspot.com/

e-mail: ternvs@hotmail.es

..

"Autorretrato como Frida" (Pontevedra, 2008)

óleo sobre lenzo, de Ariane Goes Martínez

.

Da serie "Identidade" (Pontevedra, 2007)

Fotografía analóxica, papel varitado,

de Alba M. González López

.

.................. - Alfonso Láuzara -

O comboio ha de vir

hai un relento que molla as queixadas
e aparecen escuras vacalouras
portando maletas cor violeta
......................................que vixían
Percibo a impasibilidade dos croios
................................................axexan
seica pretenden facerse co silencio
Eu, trouxen o pano branco
.............................con bolboretas azuis
e inicio a danza
..............dos pés descalzos
Senta... agarda
................o comboio ha de vir

Cruz Martínez

A casa do Zeca Afonso en Coimbra

.

.

NA GALIZA, EN GALEGO

Unha vez máis... os galegos erguemos a nosa voz en defensa da lingua propia, reivindicando o noso dereito a vivirmos en galego. Aínda que de cando en vez a choiva amolaba a marcha, iso non logrou inmovilizarnos e conseguimos que esta manifestación fose a máis numerosa que se lembra, domingo 18 de maio ás 12 horas en Compostela.

rosanegra e Cruz Martínez

DÍA DAS LETRAS

GALEGAS

.

Xosé María Álvarez Blázquez

(Tui, 1915 – Vigo, 1985) Homenaxeado

MANUEL ANTONIO

Tiñas o vento e a gueivota amigos;

a noite a teu redor por compañeira;

tiñas o mar para unha longa xeira,

e un amor sin amante e sin testigos.

.

Todo o tiñas de teu... e nada tiñas,

a non ser a fervenza do teu peito,

lastimado de lóstregos, maltreito,

polas salgadas virazóns mariñas.

.

Fuche e viñeche, coma quen atopa

un verso longo que, de proa a popa

vai retorcendo fíos para o canto.

.

E, cando un día te deixache quedo,

tiñas nos ollos un afán segredo

e nos beizos a frol do desencanto.

.

Coruxo, 22 de agosto de 1966

( Poesía galega completa, 1987)

ESCOLMA

Era un airiño soave

Era un airiño soave
que se erguéu pol-a mañán
e viña de non se sabe.
Era un recendo de rosas
da roseira de ningures,
que se metéu pol-a porta.

Era unha cantiga leda
que nascía non sei onde
e petaba na fiestra.

Era unha gracia sotil
que baixaba das estrelas...
....... ¡Eras tí!
.
(de Roseira do teu mencer)
.
.
DESCOBERTA DA TERRA

A terra estaba virxe e nós, os nenos,
lle íamos pondo nomes, a brincare.
A cousa máis cativa tiña un nome
da nosa fantasía:
unha peneda, un albre, un regatiño
que polo vran ficaba todo enxoito
—coa pel de areas sóio, a escintilare—;
un cómaro, un recanto do vieiro,
o cancil dun valado... Nomes ledos,
nomes de cousas que non tiñan nome.

"A Pena do Coello", "O Albre Rachado",
"As Roíñas de Dona Mariquita",
"O Castelo dos Corvos"... ¡Tolerías
de nenos ceibes baixo o sol dourado!
Eran nomes urxentes, de cazata
ou descoberta, coma aquiles outros
que traguían os libros. ¡Qué fermosa
xeografía, sóio de nós sabida!

E lago aquil reparto
da terra, atal que os bos conquistadores.
Cadaquén tiña un soto, unha valgada,
un casal encostado nun outeiro,
un pazo, coa facenda toda súa...

Eran nosas provincias, pra mandare
nos paxaros que nelas apousaban,
nas fontes e nos regos.
Ninguén poido xamáis tirarnos isa
posesión ideal da nosa terra.

Inda agora eu son dono vinculeiro
do meu carballo torto,
aló na carballeira de Sovilas
e dunha pena chaira,
que soaba a tesouros escondidos,
a soño tolo de rapaz sin sono,
cando o meu corazón petaba nela...
.
(de Canle Segredo)

Anxo Angueira & Leo e Arremecághona, nas Letras Galegas!

.As Letras Galegas arrincaron con forza e grande intensidade poética nun impresionante espectáculo literario e musical na Praza da Constitución de Vigo. Alí, na tarde do venres, co Berbés histórico e proletario de fondo grazas ás artes plásticas de Xosé Luís e Xoán Carlos de Dios, vibramos cun Anxo Angueira ben acompañado polo Leo e Arremecághona e máis Aser Álvarez, e tamén coa nosa colaboradora de A Porta Verde... Elvira Riveiro.

Sensacional!!

.

- Alfonso Láuzara -

Polo dereito a vivirmos en galego

18 de maio en Santiago de Compostela.

A partir das 12:00h.

En pé pola lingua!!

Nós tamén estaremos alí.

"A minha língua quero na tua boca"

A minha língua quero na tua boca
e nos teus lábios nos teus peitos
E no país inteiro do teu sexo
falar com o idioma que nos pertence
Procurar a humidade com a língua que nos une
para dar-lhe nome ao teu corpo
e repetir em cada rio em cada bosque
em cada outeiro da tua geografia
a promessa de quem ama sem palavras
com o silêncio das estrelas, tam longínquo e singelo

Esta ediçom especial do poema " A minha língua quero na tua boca" está feita com motivo do 17 de Maio, Dia das Letras, de 2008, e fai parte da série (em contruçom) "Poesia para ver/ poesia para ler".

O poema, a ideia, a maquetaçom, a reproduçom, a distribuiçom...som de Igor Lugris. As imagens som " originais" do mesmo autor, a partir de outras imagens, atopadas na rede, e pertencentes a divers@s autoras/es e artistas: Rodchenko, Andy Warhol, Roy Lichtenstein, a Bauhaus,..., cartazès de filmes, imagens e iconas da cultura popular, etc...Agás a imagem da boca vermelha sobre fondo rosa, que é de Paulo Rico.

A ediçom compom-se de várias dúzias de cópias de cinco ou seis tarjetas distintas, assim como a ediçom de 12 autocolantes (coleccionáveis) a toda cor.

Imaxe e texto foron enviados por: Igor Lugris (O Bierzo, GZ)

A semana das Letras Galegas

O Facho com o galho da Semana das Letras Galegas manifesta a sua adesom a mesma convocando os seguintes actos:

Dia 14, quarta-feira, amanhá
As doze (12 h.) da manhá oferenda floral no monumento a Curros Enriquez nos jardins de Méndez Nuñez da Corunha.

Dia 14, quarta-feira, serám
Conferencia sobre a figura de Xosé M. Álvares Blázquez. As oito (8 h) do serám na Fundaçom Caixa-Galiza, Cantons da Corunha polo escritor e ensaísta, Celso Álvares Cáccamo, Doutor e Professor de Linguística na Universidade da Corunha e filho de Xosé María Álvarez Bláquez, escritor homenageado este ano no dia das Letras Galegas.

Dia 15, quinta-feira, serám
As oito (8 h.) do serám na Casa Museu “Casares Quiroga”, rua Panadeiras, n.º 12 da Corunha, inauguraçom da exposiçom de fotografia “5 Olhadas com presbitia” do Obradoiro de fotografia d’O Facho, baixo a direcçom do fotografo e professor Peter Scheider. A mostra estará aberta desde 14 até o 31 de Maio.

Agrupaçom Cultural O Facho
Rua: Federico Tapia 12-1º
15005 A Corunha

Un poema de Minus Bálido

Miro para aquel lugar onde nos coñecimos
Non onde nos vimos por primeira vez
Senón onde nos coñecimos grandemente
Mirámonos vimos e fuximos
Ao “sanatorio”, á “universidade”, a outra cidade…
Non pode ser que a xente non sexa como queremos!
Como se atreve este, que fai da vida
Que morro lle bota, nunca vén por aquí
Penso antes de pensar, coido que
Quizais, non, sei, non sei
Pasa de todo, que cabrón,
Eu si que, eu si que, eusique…
O mundo propio sempre o millor
Xogar con cartos
Xogar con cartas
Xogar con liñas
Xogar con curvas
Xogar nun bar
Xogar no teu fixo posto
Xogar ás coherencias
E aos abecedarios
Crendo que coñecemos
Ao que coñecimos e non!
Pre-pensar, intuir,
Este vai desto, aquel doutro
E ti de que vas rapaz?
Ou xa non tanto
Como se atreve este? Que se cré?
O mundo propio sempre o millor
Dos mundos posibles para ún
Non és coma min
Vendido
Recauchutado
Drogadicto
Enconado
Perdido
Envexado
Envexando…
.
.............. Cuspímonos as nosas miserias
.............. Na intimidade moito máis.
.............. Quen lembra?
.............. O que xa non é?
.............. Creste millor a alguén?
.............. Queres algo de min?

........ - Minus Bálido -

rosanegra

O líquido elemento sosténse nunha pilastra de vida

Navegando por entre as moléculas

Respiramos e mollámonos coma peixes...

No museo dos horrores...

.

.

Sadismo e sanguinario ensañamento

in corpus cristi no templo de santa maría

para adoración dos católicos escuros

submisos ao sufrimento perpetuo

................. Sc. Afonso trece

.

Aquela ladaíña semella allea

.......................................................mais é moi nosa
Regresa cara a un coma unha estadea
nas tenebrosas sombras dun ocaso
Coma se entrase unha friaxe inmensa
no corazón dun home, de mans baleiras
...................................................abertas á extrema
na que a memoria fecunda longos interrogantes
e puntos ananos conservan profundos
................................................desarraigos
sinalados na diferencia, perpetuados
na somnámbula caligrafía dos paxaros
.....................................................Ineptos
.....................................................descoidados
Eses que figuran no acto conmemorativo
.........................................................apropiado
Pero cada día ao lecer
hai paseantes nos arrabaldes de melodías tristes
e rumores de fado tronzan en anacos
.....................................a resistencia dos cons
que agonizan nas vellas rúas
da cidade, cara ao vertente
onde as tormentas baten máis forte
Naquela avenida anegada
as amolecidas notas rachan en vinte mil
..........................................................bágoas
Case un océano de excesiva humidade
circunda os contornos dos illós

Perder a vida ás veces, non é tan grave

Cruz Martínez

1º de Maio, día do traballador

...........Fotos das manifestacións que se fixeron en Vigo, aportaverde estivo alí. ( Cruz Martínez e rosanegra)

MÁIS UNIDADE, MÁIS LOITA DA CLASE OBREIRA.
Estamos a converternos en auténticos escravos do capital.

"Namentres, o número de parados segue a engrosar, xa preto dos 2. 5 millóns no estado español. A precariedade e a sinistralidade laboral agrávanse. Continúa e agudízase a loita de clases: dunha banda, os beneficios empresariais, doutra, xornadas de dez e doce horas, traballos en sábados, ritmos esgotadores, saturación das áreas de traballo, alta taxa de accidentabilidade,..." Texto: PCPG