abel ou caín?

Novas autopistas cara o sarcófago da ría

en anunciados proxectos faraónicos

U-lo pacto de cabaleiro?

....................................... tí@Teis

Caixa Inacessível

vazio de nervuras
feixe que dorme
nas vagas de metal

josé vicente

O berce guanche de Tenerife

En La Orotava, unha fermosa vila de boas xentes situada no oeste da illa de Tenerife, atopei o sentimento canario máis profundo e vencellado á terra, o xenuíno espírito indíxena dos guanches. Ese digno sentimento maniféstase na rúa cunha meritoria expresión artística. Reivindican así o recoñecemento da propia cultura tan desatendida nas institucións. E deste xeito alternativo procuran tamén o coñecemento popular da cultura guanche, que é todo un lexítimo dereito de seu do pobo canario.

Dende A Porta Verde, vai o noso apoio solidario de irmandade para esta iniciativa necesaria, pois @s galeg@s tamén temos experiencia en xustas causas semellantes. Parabéns e ánimo avante!

Defendamos a nosa cultura

“Nuestra cultura no se enseña en las escuelas.

Nosotros la enseñamos en las calles.”

PINTADERAS DE TAMARÁN
Tamarán: nome pre-colonial de Gran Canaria

......... Alfonso Láuzara

Outra cousiña do siño Blas

Certo día, o neto díxolle:
_Teño unha moza avó.
_E como se chama meu fillo?
_Chámase Norina.
_Se non orina non a queiras, recoño!!

Cruz Martínez Vilas

Santiago Calatrava en Tenerife...

Auditorio de Santa Cruz de Tenerife

Arquitecto: Santiago Calatrava

17 de maio, festa da lingua en Pontevedra

.......

............

..........................................

...................................................................

.................................................................................

Foi na praza da verdura. Alí gozamos dunhas horas

inesquecíbeis, a calor da amizade, o son da música,

a poesía e o idioma común foron vínculo perfecto

para un día de festa.

rosanegra e Cruz Martínez Vilas

María Mariño e o Día das Letras Galegas

De esquerda a dereita; Novoneyra, María Mariño,

Saleta Gai, Manuel María e Roberto Posse o esposo de María Mariño.

María Mariño Carou naceu en Noia o 8 de xuño do 1907. Na súa condición humilde xurdiu a luz da poesía. Foi unha poeta que se inspirou na tradición popular, na lingua falada polo pobo.
A poesía nútrese do “eu” que revela cara ó exterior para o análise do seu mundo interno.

Aquí che deixo, meu peito canso, aquí
che deixo,
aquí che deixo neste branco papel trillado, neste
percuro das horas.
¿ Quen eres – perguntaranche-, quen eres?
Son a néboa que anda soia,son o sol
que quenta as queixas, dos camiños
son o farto,
son o sono que rixe
mundo que verte tempo,
son o berro caladiño entre arranque-brio de sono morto.
Das cousas que non se atopan
tamén son,
das ondas que soio van,van e van,
delas son,
de cando veñen e vein vindo
delas son. Son o ledo daquel sono – terra de sin pisadas,
soio remaxe das cousas-.
Papel branco,
trillado,
papel,
berra,
berra entre os fortes
desde onde as miñas verbas che magoan.

Estes versos pertence ao poemario “Verba que comenza” que a autora escribiu entre marzo do 1966 e marzo do 1967 no derradeiro ano da súa vida.

FESTA DA LINGUA' 07

O próximo xoves 17 de maio, DÍA DAS LETRAS GALEGAS, celébrase en Pontevedra un festival cultural. Todo un día de festa na Praza da Verdura, cunha programación heteroxénea que ofrece dende maxia, música,conta-contos e poesía.
É unha cita ineludible para os amantes da cultura con letras maiúsculas e do noso idioma, porque é o día da lingua galega... o día de Galiza.

..........................

............................11.30 Pasa-rúas reivindicativo pola Zona Vella

............................................VENTO E AMIG@S

........................... 12:00 Espectáculo de Maxia

.............................................NILSON

............................12:45 Conta-contos

.............................................CÓDIA E MIOLO

............................13:30 Hip-Hop galego

.............................................OS TRASNOS DE MOSCOSO

............................15:00 Xantar Popular

........................... 16:30 Recital Poético con:

........................................ Elvira Riveiro..

........................................ Kike Plares

........................................ Rafa Pindoulo................

........................................ Cruz Martínez Vilas

........................................ Alfonso Pindoulo..............

........................................ Augusto Fontán

........................................ rosanegra

..........LÉMBRATE XOVES 17 NA PRAZA DA VERDURA

fume

O fume envolvendo
a doces noites
desandar camiños nunca andados
espreitar á noite en labaradas
disolución de espantallos
e espermas
epidermes nas olladas instantáneas
onde estás ? que non te atopo
na meditación
entrecortada
xa te soñei antes de aquí verte
insinuante lostrego de aparencias
gosto das multitudes para aloumiñarte silandeiro
serás cecais un nunca máis
como as esfinxes da afrodita
que me agasallan coa abundancia
nos xardíns de outrora.

Luís Viñas

Ciutat de les Arts i les Ciències de Valencia

L´Hemisfèric (de frente)

Museu de Ciències (dereita)

.

Arquitecto: Santiago Calatrava

Diego de Giráldez e a súa realidade

(Espida no espazo,1992 )

Poema dedicado á obra de Diego de Giráldez
3-5-07

Esferas transparentes danzan
pezas invisíbeis nun espazo sombrío
.............................................misterioso
Namentres uns ollos mergúllanse
.....................................cara a dentro
e unha ringleira de troques
transitan ocos de nostalxia
..................pendurados dos cadros
Os corpos en decúbito supino
traspasan barreiras inimaxinábeis
Furan a certeza máis absoluta
..............................................NAS
Unha xouba en vertical
comparece na coreografía dos
.....................................elementos
No entanto, as galiñas vermellas
peteiran a realidade nos lenzos

Cruz Martínez Vilas

......O pasado sábado, a Cañiza brillou coa luz da Arte. A pintura de Diego de Giráldez refulxía vida e poesía, na Casa-Museo que alí inauguraba a xenial exposición dun artista con letras maiúsculas.

.....Diego de Giráldez respira Realismo NAS (naturalismo- abstracción- surrealismo). Creando realidades pictóricas que moldea nun espazo ingrávido para ficar quedas no tempo, ollando dende os cadros expresa a eternidade dunha figura xa inmortalizada como é un gran pintor universal.

rosanegra

minus bálido

Hai tanta luz que non podemos ver
Tantos alimentos que non hai gañas de comer
Tantas cores resprandecentes que pechamos os ollos
Hai tanta música nos nosos petos e armarios
Que se transforma nun ruído insoportable
E comezamos a odiar as cantigas e as ortigas
Hai tanto peixe nas lonxas que apodrece
Tanta ilusión de todos os días
Que xa non queremos ir a disneylandia
Tanto refresco tanto xelado
Que nos estamos abrasando
Existen tantas expectativas que nos estamos durmindo
A golpes de tantos tranquilizantes
Que temos os nervios fora de situación
Por tanto infinito nadal sen neve nin xeo
Hai tantas viaxes cotiáns e lonxevas
Que desexamos non saír de casa
Mirando polas ventás os avións que surcan o ceo
Hai tanto cancro tanta primavera
Que estamos atorados de alerxias e quimioterapia
Hai tanta saudade tanta boa vontade
Vaiamos raudos ao centro comercial
A botala para fora!Hai tantas ofertas e tanta abundancia
Que non podemos seguir unha liña nin un réxime
Tanta data de caducidade
Que non damos abastoHai tanto onde elexir
Que non nos decidimos
Que cervexa tomar no bar
Hai tantas guerras no mundo
Que non sabemos a que canal pasar
Onde boten anuncios
Para poder protestar
Pola publicidade que inunda
Este mundo global
Hai tanta luz que non podemos ver
Hai tanta luz que non podemos mirar.

REALISMO NAS

O sábado día 5 de maio, inaugúrase a exposición antolóxica do pintor Diego de Giráldez. Nesta mostra recóllense as súas pinturas dende a idade de oito anos ata a actualidade.

Estudio-Casa-Museo Diego de Giráldez situada na praza Maior nº 4 da Cañiza (Pontevedra).

(Xornadas a portas abertas) : Do 5 de maio ao 29 de xullo do 2007 en horario de 15:00 á 20:00 horas, tódolos domingos.

rosanegra

No meu ecosistema son a especie indicadora
Na que radica a esencia antiga
Como omnívora como verbas
Na pirámide do nivel trófico
Á que pertenzo dende sempre
Pescudo para a ecoloxía
A resposta ambivalente
Do home de Cro-magnon
Que tanto me custa entender...
E na miña busca
Decátome que son

Unha especie en extinción.