entre ciclos

case pechando ciclos
como camiños en circulo
que me levaron ao lugar de partida

case como pechando ciclos
entregando o traballo realizado
a unha familia colectivo comunidade

a este bo compañeiro
non o via desde hai tres anos
e agora xa nos volvemos a atopar

a unha aldea levei unha carta
a outra comunidade uns saudos
e nas duas me preguntaron
por amigas e compañeiros comuns

case como pechando ciclos
a tortilla e o comal redondos
e a lua tamen case redonda
xa vai pechar e abrir outro circulo

acá estiven hai anos e meses
e tivemos un fermoso encontro
acá non pensaba poder voltar
acá nós pudimos compartir…

pero hai outros circulos
que se abriron nesta viaxe
que debo se podo e me deixan
noutro tempo seguir camiñando

lariño
oaxaca-anahuac
finais de marzo 2010

Manolo pipas

rosanegra

Pasea polo bosque outonal
agochándose silandeira, eterna
amiga viaxeira
Modela, transforma, descobre
novos eus usurpadores
que se remexen viscerais
Causando dores atroces
en cada falido parto
un aborto neuronal
Fetos deformes saen a luz
derreténdose graxentos
polo corpo espido
E da pel saen flores
Buscando o sol... para expirar...

A NOSA CLASE POLÍTICA

Nego dos que din que din
e non din nada
mentres deixan a batalla
na pluma doutros
coma a unha vella abandonada.

Renego dos que fa que fan
e non fan nada
mentres choran polas tabernas
o eterno da súa desgraza.

Nego e renego dos que din que fan
por esta a miña terra amada
mentres enchen os petos
e ensucian a nosa ialma.

Miguel Angel Alonso Diz

DANDISMO

Publicado por Cruz Martínez e rosanegra.

AQUELA NOITE

Aquela noite fría en Compostela
de paseo antigo ebriagado e bohemio
en que lle deu por tender o corpo como un lenzo
pousado en pleno centro da entrañábel praza
do Obradoiro de poesía e soños
tan só para contemplar ante si a inmensidade
dende o corpo de elegancia rendida
proxectada con soberbia cara o ceo estrelecido.
A xeada sempre escolle as costas para entrar no corpo.
Unha figura maxestosa de contornos
como unha fermosa ondulación da pedra,
en harmonía co ancestral cosmos que procura,
negra sombra que do seu asombro se asombra
para deixar na lúa a pegada dun soño.
Era todo desexo fatal incontíbel en garda en espera.
Todo era tentación doce a caer en decadencia
e deixarse caer xa sen remilgos sobre un corpo ben acaído
tan suavemente, como orballo na madrugada, esa fera
e depositar aquel bico delicado nos perfilados beizos,
procurar con ansia o cosmos cara a cara
e remexer estrelas coa lingua ebriagada de lus
para a posteridade.
A tentación alí estaba na praza.
Sen dúbida,
a imaxinación no luar desatada.
Era un intre de pedra xeada. El suaba a fío.
Aquela noite fría, Compostela era un bico na lembranza.
Afroxou o nudo da garabata, mais xa era tarde.
O dandi penduraba enforcado no devalo.
.
......................... - Alfonso Láuzara -
("Dandismo en Compostela")

Quelli occhi senza vita

Quello sguardo altr’ore felice
Adesso, solo puo afferrare
bricioli di ricordi
di quando tu sei vivo
In torno a te
cerco la pace che ho perso
quando tu sei morto
Questa situazione
ha tornato il mio viso
troppo infelice

Cruz Martínez

Poemas pequenos - II -

Hai unha árbore no meu eido
que se resiste a saír,
é moi tímida e da pobre
só asoma o nariz.

Eu régoa tódolos días
antes de ir a durmir
pero ela sigue agochada
dentro da súa raíz.

Agardo que nunca se sinta soa
e coñeza o que é sufrir;
por min que siga agochada
se con iso é feliz.

Miguel Angel Alonso Diz

Vídeo dos ENCONTROS

Publicado por rosanegra.