Casa Museo Diego de Giráldez

O pasado domingo abriu de novo as portas... este é o terceiro aniversario da súa Casa Museo. Se queredes ver as numerosas obras do artista da Cañiza, todos os domingos está aberto ao público.

Foto: Begoña

Este sábado 30 de maio, ás 20h. no Café UF

Miguel Rubinos Conde

No fondo dos cinseiros
fósforos de ollos vermellos
fítanme...
o correr do día os dedos
parentes lonxincuos
Súbito,
nomes sen fin
ao telefone un río
o panadeiro
tamén a leiteira
as cousas
só paisaxes
rostros
son labios, sobrecellas
sobrecellas
dúbidas na xanela
finos cotobelos
xeonllos dobrando
na soidade do Metro
corenta direccións
e un só mesmo nome
e só o infinito.

Entrega do Pedrón de Ouro 2009 a Mini e Mero.

Para os que temos matria, na aldea onde nacemos e na lingua que herdamos, para os que nos chamamos Balbino e fomos exiliados de nós mesmos nas infancias de desterro e desleixo, as verbas , a palabra de Mini e Mero, onte na entrega do Pedrón de Ouro 2009, fíxomos tremer de emoción contida. Eles que con Fuxan os Ventos nos despertaron dun sono, manteñen case corenta anos despois a mesma fertilidade, a ilusión de ir sementando o País gran a gran para que as chairas sigan a florecer. Grazas amigos, aínda que sexan malos tempos, seguide, loguiño de clarexar..... desenfornaremos xuntos o pan para sempre compartilo.

Obrigados tamén con Mariana Ploae-Hanganu que recibiu o Pedrón de honra, por saber tecer un fermoso fío entre Rumanía, Galicia e Portugal a través da linguas, que non son fronteira senón irmandade.

Luís Viñas

"TRIBUTO A JOSÉ AFONSO”

Foi o pasado xoves 21 de Maio no Verbum ás 20h.Participaron os seguintes artistas POESIA: Xosé María Alvarez Cáccamo-Maria Xosé Queizán-Manuel Forcadela- Adelaide Graça. (Portugal)MÚSICA:-Grupo Na Virada-José Pumar-Tino Baz-Ana Ribeiro (Portugal). O acto rematou cantando todos " Grândola vila morena" .Aquí lles deixo unha pequena mostra.

Vídeos: Cruz Martínez

Muíño rupestre achado na Serra da Groba

.Muíño rupestre do Corrubelo.

Serra da Groba

.

Esta curiosa peza é unha boa mostra dos numerosos xacementos arqueolóxicos da Serra da Groba, no Val Miñor. Atópase no recinto do I.E.S. 1º de Marzo, de Baiona (Pontevedra) grazas á iniciativa e interese dun profesor con importantes coñecementos de antropoloxía, e tamén á colaboración dun alumno do centro.

.

Os tempos son duros mais a vitoria é nosa

Poema homenaxe a Ramón Cabanillas

Quizais o arrecendo a terra mollada
foi quen de modular nun son
as verbas que se lle axuntaban na cordame

percorrendo a sensación de liberdade
coma se fose unha gaivota que vai cara o mar

Quizais, nas lousas do chan de Fefiñáns
haxa un antonte e acéndase unha lumieira
nesta noite, noitebra
de medos e corvos que nos empurran
ao OCASO “ Da terra asoballada”

O tempo semella que é un rapsodo e declama
...” Galicia está cansa,
soia cos seus pensamentos.
Non chora; secouse a fonte.
Ten as serpes chuchándolle os peitos...”
As palabras do poeta baten nos ouvidos
doentes, e síntome máis náufraga
pois os pirotécnicos seguen aí
atentándonos coas cinchas
e a choiva trae apegado un agoiro de matricidio

Mais eu, irredenta gabearei polos montes abertos

e percorrerei a sensación de liberdade
coma se fose unha gaivota que vai cara o mar

e igual que Ramón berrarei:
“...¡irmáns asoballados
de xentes estranxeiras,

ergámo-la bandeira azul e branca!
¡E ó pé da enseña da nazón galega
¡cantémo-lo dereito
a libre, nova vida!...”


Cruz Martínez

Vídeos da máis grande manifestación polo noso idioma

Os galegos tomamos as rúas de Compostela...

...E berramos ben forte: " Sempre en Galiza, sempre en galego"; "Na Galiza en galego"...
Foi unha manifestación histórica. Non cabía un galego máis en Santiago!!.
No galego nin un paso atrás... defendendo o noso idioma, a nosa identidade...

"O galego na sociedade" 12 de Maio no Auditorio do Areal. Interviñeron: Carlos Callón, Goretti Sanmartín e Yolanda Castaño

O 17 de Maio, todos en Compostela

Orlando Pompeu " entre Vigo e París"

O artista Orlando Pompeu Amosa estes días a súa obra " entre Vigo e Paris" no Círculo Mercantil e Industrial de Vigo. Dende o 2 a 31 de Maio, rúa Príncipe Nº 44.

Xa estivo noutras ocasións expoñendo na nosa cidade. Segundo as súas proprias palabras, gústalle moito Vigo e ven sempre que os seus compromisos llo permiten.

Nasceu a 24 de Maio de 1956, em Cepães, concelho de Fafe.
Estudou deseño, pintura e escultura en Barcelona, Porto e París. Nos anos 90 proseguiu no seu percurso artístico ao ir traballar para os Estados Unidos, e despois a Xapón. A sua obra consta de variadas colecións particulares e oficiais en Portugal, Galiza, Francia, Inglaterra, Brasil, Estados Unidos e Xapón.

http://www.orlandopompeu.com/

uns versos desde oaxaca

quinientos i tantos años
o el oro i los espejos

quinientos i tantos años
nuestros soles tan mal medidos
las lunas con las que vosotras caminabais
i que pasó con tus gentes en aquel tiempo
que pensarian los tuyos de los mios
el golpe de nuestro continente al vuestro

quinientos i tantos tantos años
vuestra evolucion natural cortada
i que queda de vuestras comunitarias vidas
esa luna con la que ahora yo camino
i que pensamos ahora unos de otras
ahora que los golpes vienen de tantos lados

quinientos i tantos tantos años
i cuantas historias tan mal medidas
i con la luna queremos seguir caminando

oaxaca 30-1-09

Manolo Pipas

Vicente Castaño

Poema experimental colectivo

Vexo a morte nas fraguas.
Hai un pasamento inevitábel se non loitamos por preservar a nosa etnia.

Unha minoría densa conquistou o espazo lírico
cun botafumeiro de alcol fervente.

Canta máis tolerancia os verquidos
máis intolerancia as centolas.

a ablación
a castración dos corpos
dos sentimentos das ideas

Sinto a humillación do prisioneiro,
A soedade do mariñeiro,
o temor enchido
a un infindo esquecemento
de abeloiros,
que me deixe no derradeiro
unha tumba...
de nome baleiro.

Liberdade, no sol da amañecida,

do galego na túa lingua
Escuridade,
ABUR!

Cando bebes auga dache unha identidade.

Que me queres amor se a meiga está no meu pensamento.

Si buscas la bondad entre el conflicto,
Trata de dar amor al incomprendido
sin entablar la guerra
Trata de ser bondad y comprender ahora
Y no crees conflicto y enemigos.

No medio da soidade da noite mais moura, párome.
A noite está a apoderarse de min, cando
ergo a vista e atopo a lúa.
A lúa, que coa súa luz imponme un
intre de acougo e felicidade.

A vida é bífida como unha serpe do deserto.


Poema feito o día 25 de abril no Café UF, " Encontros no 7º andar".
Moitas grazas a todos os que colaborastes cos vosos versos.