sexo caracol

Sexo caracol coa casa a costas

natural e digno de babas

sempre arrastrado

por unha vivenda digna

tamén nesta empinada costa de xaneiro.

.

Alfonso Láuzara

rosanegra

A foto gastada polo tempo
Deixa entrever as manchas
De óxido, polo ar
E a Monalisa sorrí
Cos perpetuos beizos
Que son estigma da cruz
De toda racional fémina
Só Barbee está exenta
Da crítica social
O demais disque son pamplinas
Déixate levar pola moda
As marcas son alegorías
Da vaguidade e insuficiencia
Dunha época negra
E tras o posmorten choverán azucenas
Nun cemiterio de ideas

pegadas na neve

pegadas na neve

frío contexto para un crime poético

Alfonso Láuzara

Estação de S. Bento do Porto

A Estação de São Bento do Porto (Portugal) foi edificada a principios do século XX no preciso local onde existiu o Convento de S. Bento de Avé-Maria; daí o seu nome. O magnífico atrio está revestido con vinte mil azulexos historiados, do pintor Jorge Colaço (1864-1942). O edifício é do arquitecto Marques da Silva. A primeira gran impresión nada máis chegar á sempre interesante cidade de O Porto.

Memória

Lá estavam, vigiando as sentinelas...
Longa era a noite, tenebrosa e fria.
Nenhuma réstia de luar luzia,
Apagara-se o lume das estrelas.

Se alguma voz dizia “ abram janelas”,
E coração algum ansiava o Dia,
Logo uma sombra lúgubre se erguia,
Que levantava ventos e procelas.

Mirravam rosas tristes nos caminhos.
Emudecera a música dos ninhos.
Em cada esquina a alma duma harpia.

E não se desvanece da memória
O drama longo que nos diz a história
Daquela noite tenebrosa e fria...

A. Garibáldi

Do livro: " Voz Insubmissa"

Filo-Café em Ponferrada

Estão abertas as inscrições para o filo-café em Ponferrada: http://incomunidade.blogspot.com/2007/01/filo-caf-em-ponferrada.html
.
As áreas de inscrição abrangem:

Pensamento, Performance,

Curta-Metragem (máximo: 4m),

Poesia, Música, Pintura,

Escultura, Instalação.
.
As inscrições devem ser enviadas para

incomunidade@yahoo.com.ar

indicando nome, proveniência e área de inscrição.
.
alberto augusto miranda
Rua Diogo Cão, 1239 - 3º Dto
4200-262 Porto

http://incomunidade.blogspot.com

Tm: (00351) 965817337

.

dragonciños

unha cativa de raza negra esta a chorar
e non teño feito un dragonciño
busco un folleto da britis pero xa é tarde
e o monequiño de papel vai para as mans dun guerito
dun posible pais europeo
fago outro e resulta ser un zopilote
e doullo a un chamaco mexica
o terceiro dragonciño voador
e para un posible cativo bengalie
cando busco unha criansa do cuarto continente
non atopo e debo pasar polo pasadizo cara o avion
como se o continente mais pobre
non quixera o meu dragonciño de papel
do folleto dunha das capitais do imperio
.
cando vou cara o avion
un vai pra sofia e dime que é un pajarito
pero non lle quere por nome
avis ten oito anos e dous negros chichos
e agora un monequiño voador
e logo preguntame como se fai o dragonciño
cando eu llo entreguei sen decirlle o que era
avis preguntame como se fai
diogolle que é dificil e abre os seus negros ollos
o outro dragonciño mais chiquito
dime que é para denis o seu irman de cinco anos
e dime que ven da illa de visitar a sua curman
con tantos dragonciños pajaritos e zopilotes
este cacharro debe voar un chingo pues

entre london e as nubes 1-1
Manolo Pipas

10000 visitas!!

A Porta Verde no Café Lenda Moura (Vigo)

.

A PORTA VERDE

queremos compartir

con todo o mundo mundial
a fonda ledicia e satisfacción

de ter alcanzado xa as 10000 visitas

neste noso (e voso) Blog,

con procedenzas de case todo o mundo

e unha forte presenza do Brasil e Portugal.

Moitas grazas

amig@s, colaboradores/as e visitantes!

A Porta sempre está aberta!
Pasade sen chamar!

Seguimos avante!
e-mail: aportaverde@gmail.com

alexandre texeira mendes

II

O animal a cada passo ignora o esquivo
A aturdida exuberantia da palavra

O que se extravia pelo inocupado
Continuamente
Na memória de píndaro
O que nos remete à cegueira
Dos livros inadiáveis
A face do incógnito

Não serei totalmente confundido

Em amherst ante o que prospera
Iluminei o que tarda
Não trouxe reconciliação

Naquela noite junto a caravagio
Sucumbi à melancolia
Nom omnis confundar

Nessa sombra perdida
Quase exausto
Fixei a voz de emily dickinson

Imagino vê-la nua
Sobre o incêndio já passado
Na expiação do contemplativo
Dir-me-ás apenas o que rareia
Por entre a neblina
O que se ajusta à deserção
O que sussurra no exausto

Resta-nos prosseguir no despropósito
Em volta do que sucumbe
O impensado prenuncia a escassez

Da obscuridade
O que nos move
O que retêns
O que se perpetua no disperso

Do livro: "non omnis confundar"

Cruz Martínez

RETOMO O INSTANTE no que
a conciencia do ben
pendura na reconstrución
dun hime rachado

O purgatorio esnaquiza a libido

Espántanme os sermóns
a dobre moralidade
os absurdos xuízos de monicreques
que se masturban nos recunchos
Espanta o membro que só se ergue
para dominar
e a vaxina que acepta resignada
a submisión

A virxindade

foi inventada por un home
aleixado de impotencia
agora québranlle as alas ao deus
cae de bruzos
rebélanse as concubinas
xa non vale que ameacen e perxuren
que o pecado se acocha debaixo do embigo
o asunto de Eva, a mazá, o paraíso
as femias rexeitan a información
e viven

Costa de xaneiro:

Costa de xaneiro:
Compre antes descansar
Para volver a consumir,
descansar , gastar ata as metáforas
E consumir, consumíndonos.

Luís Viñas

a outra campaña

enterramos a más muertos
cuidamos a más heridos

mëda´k na´muk
vamos todos


palabras de ramona

poco antes de morir
la comandanta ramona me dijo
busca a la mujer del istmo
que ella va a saber
de que se trata este problema

aki en el istmo
el mar abrazó a la tierra
i quedó esta cintura
el istmo
es la cintura de nuestros pueblos
i el istmo no se vende
.............. boca del monte 6-2
.............. unión hidalgo 7-2

preferimos morir virgenes
que parir pendejos

son cociñeiras blaseñas
nais avoas e fillas son
son fillas da terra nai
nais duns presos sen razón

son cociñeiras blaseñas
grandes potas colectivas
fan comidas para tod@s
que se coce autonomía
....... s blas atempa 7-2

corrido da karavana

polas terras da malinche
avanza unha karavana
zapatista e magonista
que chaman outra campaña

tuxtepec boca del monte
union hidalgo e jalapa
juchitán e guelatao
pola mixteca e oaxaca

todos eles teñen nome
todas elas unha cara
unha historia que contar
que non chega con palabras

da lacandona partiron
cara oeste e norte avanzan
outro mundo si é posible
coa mais grande das plenarias
....... no pais das nubes 2-06

De "Viaxe ao país das nubes"
- Manolo Pipas -

O famoso acordeón

Aquel acordeón non era un acordeón calquera, tiña personalidade propia.

Cando Diosiño o tocaba o instrumento cantaba. Semellaba que relucía

a cor vermella dos laterais, cando o fol estirado formaba un sorriso.

Logo comprimíase, resaltando os botóns prateados máis as teclas,

compoñendo e pintando bagoas que esvaraban pola melancolía e

reflectían un sentimento de tristura que conxuntaba, preparando

os anceios de chorar.
Pero un día, perdeu a súa alma. Ocorreu que o fillo do cacique do pobo,

Manuel,como tiña unha orquestra decidíu comprarlle o acordeón a Diosiño.

Quería ser tan famoso coma el, ser un virtuoso acordeonista, coñecido pola súa mestría.

E conseguíuno e tal foi a súa felicidade, que fixo unha grandiosa publicidade sobre o suceso, ¡ o novo Diosiño!. Mais o instrumento de vento xa non era o mesmo. Xa non ría coma antes nas mans perfectamente confabuladas coa melodía, xa non choraba aquelas notas que voaban polo ar.
Ben pouco durou o propósito do “Novo Diosiño”, un ano ou poida que dous. Pronto chocou coa súa propia incapacidade e aburrido, rematou disolvendo a orquestra.
O instrumento musical quedou so, collendo po nun curruncho ou nun armario.

Morreu esquecido, suspirando por aqueles tempos nos que unhas

mans xeniais premían e movían as notas que saían do seu interior facendoo vibrar.

rosanegra

FELIZ 2007 a tod@s!!

Feliz Aninovo!!