sábado, dezembro 30, 2006
quinta-feira, dezembro 28, 2006
terça-feira, dezembro 26, 2006
Seni Awa Camara
Seni Awa Camara
(Senegal. 1945). Escultora.
Foi iniciada pola súa nai na alfareiría e cos seus dous irmáns xemelos adentrouse nos bosques de Casamançe para seguir un proceso misterioso e divino. As súas esculturas teñen unha extraordinaria conexión coas dunha artista tan sofisticada como Louise Bourgeois, nada en 1911 e aínda en activo.
Foi iniciada pola súa nai na alfareiría e cos seus dous irmáns xemelos adentrouse nos bosques de Casamançe para seguir un proceso misterioso e divino. As súas esculturas teñen unha extraordinaria conexión coas dunha artista tan sofisticada como Louise Bourgeois, nada en 1911 e aínda en activo.
.
Muller (esquerda) Personaxes (abaixo)
Maternidade (dereita)
.
domingo, dezembro 24, 2006
sábado, dezembro 23, 2006
Aurelino Costa
Cuneiforme e apátrida guerreiro aquí me tens
para filho. Basta.
Devir em menos esperanzza, em menos
da maçã tradutora fatal, me tens.
Rumo noutras.
nem saudades ou desprezo pelo mar.
Talvez busque
um si...
O génio fez batota. Nestas águas retesadas as preces enjoam
Do livro: " Na terra de Genoveva"
para filho. Basta.
Devir em menos esperanzza, em menos
da maçã tradutora fatal, me tens.
Rumo noutras.
nem saudades ou desprezo pelo mar.
Talvez busque
um si...
O génio fez batota. Nestas águas retesadas as preces enjoam
Do livro: " Na terra de Genoveva"
quinta-feira, dezembro 21, 2006
Cruz Martínez
HAI DÍAS que semellan séculos
............................................nos que
dolorosas estrías marcan
..............................superficies
nos esgotados corpos
que son mapas opacos
....................coma se fosen
rasquizos dunha ditadura
que se resiste a morrer
Hai unha cicatriz interna
que supura delatadas
....................inconformidades
desangrando a burbullóns
queixumes que son enmudecidos
..........................................sen razón
Hai cousas que non cambian
O tempo non repara
nas acochadas bágoas
......................nin nos ollos
que miran as xanelas abertas
coa ilusión erosionada
polos francotiradores
ghichos de coidados risos
.......................que mallan miolos
con descricións de empregados
...........................de ciencia ficción
E ti, no medio
onde a crise é unha canción
.................................de negros
entoada nos campos de algodón
........................................do asfalto
............................................nos que
dolorosas estrías marcan
..............................superficies
nos esgotados corpos
que son mapas opacos
....................coma se fosen
rasquizos dunha ditadura
que se resiste a morrer
Hai unha cicatriz interna
que supura delatadas
....................inconformidades
desangrando a burbullóns
queixumes que son enmudecidos
..........................................sen razón
Hai cousas que non cambian
O tempo non repara
nas acochadas bágoas
......................nin nos ollos
que miran as xanelas abertas
coa ilusión erosionada
polos francotiradores
ghichos de coidados risos
.......................que mallan miolos
con descricións de empregados
...........................de ciencia ficción
E ti, no medio
onde a crise é unha canción
.................................de negros
entoada nos campos de algodón
........................................do asfalto
segunda-feira, dezembro 18, 2006
José Vicente
sábado, dezembro 16, 2006
quarta-feira, dezembro 13, 2006
O Peter Café da Horta dos Açores
Un histórico local de visita obrigada nos Açores, no porto de A Horta. Unha xanela ao océano Atlántico en plena intensidade, e lugar de encontro e intercambio de correo para navegantes na procura de albergue e aventura, onde gustar tamén dun bo Gin con alma. ... logotipo en azulexo (á dereita)
Vista exterior e interior do local
segunda-feira, dezembro 11, 2006
pinochet
decano dos dictadores
xenocida pinochet
moito mais tarde que cedo
perdeche algo de poder
retido que non detido
por quince meses retido
como un rei nunha mansion
dos teus fascistas amigos
os medicos e os xuristas
investigan o teu caso
e deciden que hai que ser
co tirano humanitarios
da vosa lei xenocidas
nunca fomos defensores
que so os pobos e a historia
dan sentencia aos dictadores
pipas 2000
que pouquiña xustiza se fixo
xenocida pinochet
moito mais tarde que cedo
perdeche algo de poder
retido que non detido
por quince meses retido
como un rei nunha mansion
dos teus fascistas amigos
os medicos e os xuristas
investigan o teu caso
e deciden que hai que ser
co tirano humanitarios
da vosa lei xenocidas
nunca fomos defensores
que so os pobos e a historia
dan sentencia aos dictadores
pipas 2000
que pouquiña xustiza se fixo
sábado, dezembro 09, 2006
rosanegra
Figuras laranxas bailan
Entre matices verdi-amarelo
E vermello-amorodo
Saltan por entre as figuras xeométricas
Dispersadas nun plano vertical
Oscilan polas cores vivas
Que forman dimensións rachadas
Apoiadas nunha abstracción
Tan real como a irrealidade
Dun embigo da cor do viño
E semella que bailan
Por entre uns veos rosados
Dun cuarto cheo de luz
E amplitude de espazo
Figuras laranxas danzan
E danzan sen parar
Entre días de sol eternos
Nun lenzo pendurado
Nun punto incerto
Do momento da creación
E bailan e seguen bailando
Sen máis...
Poema baseado neste cadro de Luís Viñas
quinta-feira, dezembro 07, 2006
Esther Mahlangu
Esther Mahlangu (Sudáfrica. 1935)
Pertence á comunidade ndebele, ao norte de Pretoria, unha das poucas tribos que lograron manter tradicións, unha delas outorga ás mulleres o patrimonio artístico, que pasa de nais a fillas. Ela debuxa a pulso, sen medir nin facer bocexos previos, utilizando luminosas pinturas de vinilo de gran contraste que dotan de vigor aos seus murais, de aparencia abstracta e, ampliando os límites da súa tradición, pintadas sobre lenzo. Pintou os seus murais en vivo na exposición “Os Magos da Terra” de 1989 e dende entón tivo encargos tanto para o Teatro Cívico de Johannesburgo e museos públicos do seu país (Sudáfrica é un caso aparte tamén no contexto artístico) como para os coches BMW e a moda de Comme des Garçons.
.... MURAIS
.... MURAIS
terça-feira, dezembro 05, 2006
beizos de salitre e mar
Onde están agora os teus beizos de salitre e mar?
Deixa non digas nada
O mellor guión nunca se filmou
De dunas e solpores, a espera enche todas as nostalxias
Que pouco saben de nós
Os solpores, as caricias
Escoitase David Friesen nun vinilo
Nel unha lágrima túa esvara
Pola cara b
Gardareino para sufrir por ti
Desesperado, solitario pola praia do Con.
Luís Viñas
Deixa non digas nada
O mellor guión nunca se filmou
De dunas e solpores, a espera enche todas as nostalxias
Que pouco saben de nós
Os solpores, as caricias
Escoitase David Friesen nun vinilo
Nel unha lágrima túa esvara
Pola cara b
Gardareino para sufrir por ti
Desesperado, solitario pola praia do Con.
Luís Viñas
domingo, dezembro 03, 2006
alexandre texeira mendes
IX
O espírito começa, assim, pela pobreza. Quem ousa
fixar a invisibilidade do coração nesse regresso a casa?
O que se repercute no fulgor das imagens irreparáveis?
O que perpassa pela retina? Não volta jamais? Ignoras
a beleza que me cegou? O que aflora nítido nesse rosto
incendiado? Súbito fulgor das vozes adormecidas. A
ruína para que aconteça.
Do livro: " Non omnis confundar" ( Porto, Outubro 2006)
O espírito começa, assim, pela pobreza. Quem ousa
fixar a invisibilidade do coração nesse regresso a casa?
O que se repercute no fulgor das imagens irreparáveis?
O que perpassa pela retina? Não volta jamais? Ignoras
a beleza que me cegou? O que aflora nítido nesse rosto
incendiado? Súbito fulgor das vozes adormecidas. A
ruína para que aconteça.
Do livro: " Non omnis confundar" ( Porto, Outubro 2006)
sexta-feira, dezembro 01, 2006
Coma peixe na auga...
Subscrever:
Mensagens (Atom)